Show Desperamigo

25-7-2019

Drie uur na het schrijven van mijn laatste blog sta ik alweer naast mijn bed. Ik ben deze nacht bij Jurgen in zijn resort blijven slapen aangezien we vroeg worden opgehaald om naar de vulkaan te gaan. Hoewel slapen? Het was meer een powernap, maar wel een hele goede in dat lekkere bed van hem! Even snel onder douche om een beetje wakker te worden en dan naar mijn homestay waar we worden opgehaald. Wanneer de taxi aankomt zien we dat we niet de enige zijn die een kort nachtje hebben gemaakt. De chauffeur vertelt dat we vandaag de enigen zijn die met hem meerijden dus racen we gelijk door naar de vulkaan. Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats krijgen we van onze chauffeur een pakketje met ontbijt. Een eitje, twee boterhammen met jam en een banaan, prima!

Na 10 minuten komt onze gids Wayan aangelopen. Hij geeft ons een zaklamp en we vertrekken. Het gekke is dat ik helemaal geen andere groepen zie, nou zal wel. We beginnen aan de klim die zo’n 2 tot 2,5 uur gaat duren volgens onze gids. Na nog geen 20 minuten lopen geeft Wayan aan de we even kunnen uitrusten. Ze hebben op deze plek wat bankjes gemaakt waar we plaats op nemen. Oké, zo snap ik wel dat het 2 uur gaat duren. Ondertussen komt er een ander stelletje op het rustpunt terecht. Zij gaan na 10 minuten weer verder. Jurgen en ik willen ook graag weer door, maar wachten netjes op Wayan die
even zijn sigaretje oprookt. In het volgende deel halen we het stelletje weer in en volgt er weer een rustpunt. Wayan geeft aan dat we ook wel weer verder kunnen gaan. Uiteindelijk leggen we de tocht (incl. rusten) af in 1,5 uur en staan we als allereerste boven op de top. Na een lekkere bak koffie nemen we plaats op het bankje vooraan. Langzaam zien we allerlei andere groepen binnen druppelen en beseffen we ons dat het wel even uniek was om helemaal alleen boven op die berg te zitten. Het duurt nog 1,5 uur tot zonsopkomst en we beginnen het behoorlijk koud te krijgen. Zeker nadat we besluiten om van een vrouwtje 2 bintangetjes te kopen, we konden het toch niet laten. Langzaam aan stroomt de berg vol en kleurt de horizon langzaam oranje. We zitten samen op het bankje en genieten van de magische manier waarop langzaam het landschap ontwaakt en de prachtige kleuren zich ontvouwen om ons heen. Ik ben heel erg dankbaar dat ik dit met Jurgen kan delen en dat hij de moeite heeft genomen om hierheen te komen.

Ik heb de jongens best gemist, voornamelijk tijdens het Concert at Sea weekend. Met Jurgen naast me op het bankje sta ik stil bij het feit hoe belangrijk mijn vrienden voor me zijn en geeft hij mij het gevoel dat ze allemaal een beetje meekijken. Terwijl de zonsopgang in volle gang is doet Jurgen er nog een schepje bovenop. Uit zijn tas haalt hij de pet die de jongens hebben laten maken voor het Concert at Sea weekend. Op de pet staat Desperamigos geschreven, dit is de naam die we ooit bedacht hebben voor onze vrienden groep. Na wat woorden, die ik al bijna niet meer kan verstaan vanwege mijn emoties, zegt hij: ‘We hebben je gemist, maar staan achter je avontuur. Deze is voor jou! Eens een Desperamigo, altijd een Desperamigo!’ Op dat moment lijkt het alsof de prachtige zonsopgang verandert naar een zonsondergang in zee. Na het verwijderen van het vocht in mijn ogen kijken we gebroederlijk naar de volle zon die boven de horizon uitstijgt en naar ons lacht. Een ongekende ervaring!

Op de weg terug laat onze gids nog even de hete stoom uit de krater zien en wijst ons op de aapjes die hier wonen. Daarna vraagt hij: “Jullie zijn best sportief. Zullen we van de berg afrennen?”. Dat hoef je natuurlijk niet nog een keer te zeggen dus gaan met die banaan. Met wat zere knieën en een bezwete rug zijn we binnen 15 a 20 minuten weer beneden en rijden we weer terug naar de homestay. We zijn zo vroeg terug dat we even moeten wachten om een ontbijtje te nuttigen bij Yeh Pulu.

Na het ontbijt rijden we terug naar Jurgen’s resort en chillen we de middag bij het zwembad. We maken wat onderzoeksplannen voor een project dat we misschien gezamenlijk willen starten. Meer daarover volgt ooit nog wel een keer. Even in zijn privé zwembad duiken en een roomservice bestellen om vervolgens na het douchen richting Ubud te rijden. We struinen de Ubud Market even af en drinken een biertje in de buurt van het Ubud Paleis. We lopen verder en komen toevallig via Google Maps die ons de weg wijst een sushi restaurant tegen. Nou daar lopen we natuurlijk niet voorbij want Google zegt dat het daar is ;). Na het eten nog een klein afzakkertje bij Frozen Yogi en dan weer snel naar bed. Het was vanochtend behoorlijk vroeg en we hebben morgen tripjes naar de watervallen op het programma gezet. Dus lampje uit en oogjes toe!

26-7-2019

Na het ontbijt pik ik Jur weer op uit zijn resort en rijden we naar de Tegenungan Waterfall. Een flink grote waterval waar veel toeristen naar toe gaan. Boven aan de waterval is een heel groot resort gebouwd en zijn er weer veel tokootjes die van alles verkopen. Ook staat het onder de waterval vol met toeristen die allemaal een fotootje willen maken van hoe prachtig ze de waterval wel niet vinden. Jur en ik nemen een kopje koffie en oefenen ons Indonesisch. Het lukt mij om een redelijk gesprekje te voeren met de serveerster. De locals vinden het leuk dat je probeert een gesprekje aan te knopen en komen daar op af. Zo ook een Indonesische man die werkt op de parkeerplaats. Wanneer wij vragen of hij niet moet werken zegt hij: ‘Ik heb een uurtje gewerkt, dat is wel genoeg’. Wanneer we wat doorvragen zegt hij dat zijn 5 broers wel voor hem zorgen en dat hij niet leeft om te werken. Wat een instelling toch? Bizar! Hij tipt ons over een geheime waterval waar bijna geen toeristen komen. Dus op naar de scooter en snel wegwezen hier.

We komen aan bij een klein smal weggetje en parkeren onze scooter. We lopen door wat rijstvelden en komen bij een trap die lijkt op de trappen in de derde Lord of the Rings film. Eenmaal beneden zien we een prachtige waterval. Niet te groot maar wel heel bijzonder. Even het zwembroekje aan en lekker door het water banjeren. Hier houd ik wel van lekkere rustige plekjes zonder al te veel instagrammodellen. Dus dan kunnen we zelf wat fotootjes maken ;). Na het eten boven aan de waterval rijden we verder naar de Kanto Lampo waterval. Dit is een redelijk bekende, maar omdat we al wat later zijn is het toch best rustig. Hier genieten we ook nog even van de natuur. Een hele andere waterval dan de andere, omdat deze langs veel stenen naar beneden sijpelt in plaats van een grote stortvloed aan water. Na nog een klein biertje rijden we naar ons eigen watervalletje om nog wat te eten. Ook nu gaan we redelijk op tijd naar huis, we zijn nog best moe en morgen vertrekken we vroeg richting Canggu voor een weekendje. Nog even videobellen met papa en mama en dan lekker slapen.

27-7-2019

Vroeg ons bed uit en een korte stop bij de supermarkt om wat chocoladebroodjes te scoren. We zijn onderweg naar Canggu. De eerste stop is de Crossfit box Wanderlust. Het is alweer een tijdje geleden dat ik een echte crossfit workout gedaan heb dus heb er super veel zin in! Aangekomen op de plaats van bestemming checken we in. Ik kijk mijn ogen uit, deze box is zo groot en zoveel spullen, wauw! We starten de les met 96 mensen in totaal. Na een korte warming-up gaan we aan de slag met de workout voor deze dag. De bedoeling dat je in een team strijdt tegen een ander team. Het eerste team moet 300 wallballs uitvoeren terwijl het andere team een workout doet met rennen en pull-ups. Zodra team 1 klaar is moet team 2 ook stoppen. Vervolgens draaien de rollen om. Wie uiteindelijk de meeste pull-ups heeft gemaakt wint. Jurgen en ik doen aardig ons best, maar het andere team is net iets beter. Wel lekker om weer eens een echte WOD te doen. Na het trainen nemen we nog een goede kom havermout met healthyfood er door heen. Ik scoor nog een pet als aandenken voor we vertrekken naar het strand.

Met wat instant spierpijn ploffen we op een strandbedje op het strand van Canggu. Even lekker relaxen en wat eten. Uiteindelijk kan ik het toch net laten om even een surfplankje te pakken en wat golven te trotseren. Hoewel ik een van de beste golven tot nu toe gehad heb en het me lukte om een bochtje te maken om met de golf mee te surfen, wil het verder niet zo lukken. Toch iets te veel vermoeid na vanochtend. We besluiten daarna richting het hostel te rijden. Tijdens het inchecken kom ik erachter dat onze reservering op de verkeerde datum staat… Nou dan boeken we even snel een andere overnachting. Gelukkig is er tegenover het hostel nog een plekje vrij in een guesthouse. Een prachtige kamer met een heerlijke douche.

Na het inchecken rijden we richting de Crossfit social pool party. Een feestje dat elke maand wordt gehouden waar alle crossfit deelnemers heen mogen en een gratis drankje en gratis snacks mogen nuttigen. Super gezellig om met allemaal crossfitters aan het zwembad in de zon te chillen. Blijkbaar gaan de zaken goed in de box aangezien dit allemaal gratis wordt aangeboden. De zon gaat langzaam onder en wij frissen ons even op. Na een aardig hapje eten, ik zit er nog vol van, bij de Mexicaan gaan we naar een bar die ons is aanbevolen. Helaas draaien ze hier vandaag niet echt onze muziek, dus na een drankje zijn we weer snel weg. Uiteindelijk komen we bij een poolparty met een live band. Super gezellig en een lekkere vibe. Uiteindelijk komen we nog terecht bij de Sand bar. Gewoon een DJ die lekkere plaatjes draait en dansen in het zand. Even slippers verstoppen en voetjes van de vloer. De DJ draait zelfs nog wat Nederlandse plaatjes tussendoor. Na een gezellige en vermoeiende avond strompelen we terug naar ons bedje. Out!

28-7-2019

Na het uitslapen, checken we om 12.00 uit ons guesthouse en zetten ons neer bij Cocomo. Hier kan je heerlijke ontbijtjes eten en een goede bak cappuccino naar binnen werken. Na ons ontbijt/lunch rijden weer op ons gemakje terug naar Ubud. Hier nemen we nog even plaats in een restaurantje om wat te drinken. Om 17.00 beginnen we met een koffieworkshop in Seniman Coffee Studio. We krijgen informatie over de koffiebonen en wat er gebeurt in het proces van planten tot verwerken. Vervolgens leert de meester ons over verschillende brouw technieken die je simpel thuis kan gebruiken.

In 2 uur tijd leren we hoe je de beste koffie zet met een French Press, P60, Airopress en een Clever Dripper. We gebruiken voor alle technieken steeds dezelfde boon, maar wat een verschil van smaak. De ene is wat fruitiger, de andere wat bitterder. De meester leert ons over de verhoudingen, het malen van de bonen, de temperatuur van het water en de manier van het gieten van het water. Bizar hoe groot verschil er zit qua smaak alleen door het anders te zetten. Aan het einde mogen we beide ook zelf een techniek doen en moeten we met onze aantekeningen het juiste bakje koffie zetten. Goed opgelet zetten we twee heerlijke bakjes. Aan het einde van de workshop zitten we aardig vol van de koffie en hebben we geen trek meer in avond eten. Ook zijn we nog steeds behoorlijk moe dus vertrekken we weer lekker richting dromenland. Morgen neem ik Jurgen mee naar mijn werk. De vakantie is afgelopen en ik ben heel benieuwd wat hij ervan vind. Ook hebben we nog een leuk projectje voor de boeg.

29-7-2019

Deze ochtend schuif ik weer aan bij het ontbijt in de homestay. Er zijn ondertussen weer nieuwe vrijwilligers aangekomen, waaronder weer een hele groep nieuwe Chinezen. Daarnaast zijn er nog 3 dames uit Spanje en 1 uit Engeland die hier voor 3 weken blijven. Ik rijd snel naar Jur om daar even onder de douche te springen. Ik heb namelijk niet altijd warm water of überhaupt water in de ochtend.

Deze ochtend startten we weer zoals gewoonlijk met het ochtend ritueel. Wel weer op het plein deze keer omdat er zoveel vrijwilligers zijn. Jurgen lijkt het best leuk te vinden. Daarna beginnen we aan de therapie. Agun is er vandaag niet evenals vele andere kinderen. Er zijn nog steeds ceremonies gaande vanwege het Galungan festival. Ik ga aan de slag met Putu Dewi, een meisje met CP niveau 5. Dit betekend dat ze niets tot heel weinig zelf kan. Het voornaamste doel is om haar mobiliteit bij te houden en haar romp te trainen zodat ze een goede zithouding kan handhaven in haar stoel. Terwijl we bezig zijn gaat Jurgen aan de slag met een jongetje met het overgooien en overrollen van de bal. Hij geniet er zichtbaar van en ik vind het mooi om te zien dat hij op deze manier een beetje meekrijgt wat ik hier doe.

Een half uur voor de lunchpauze komt de moeder van Agun opeens aangereden met haar dochter. Ze mompelt iets tegen een local teacher en draait weer om. Ik loop snel naar haar toe, want ik wil weten wat er aan de hand is. Blijkbaar komt moeder uit haar werk en heeft haar dochter opgehaald. Ze was in de veronderstelling dat de vader Agun naar de Yayasan zou brengen. Boos en geïrriteerd verontschuldigt ze zich en gaat terug naar huis. Ben benieuwd wat er gaat worden besproken daar. Helaas kan de moeder Agun niet altijd zelf brengen met haar draagdoek, omdat ze gewoon moet werken. Daardoor ligt de verantwoordelijkheid bij vader. En die is niet altijd even gemotiveerd helaas….

In de middag hebben Jurgen en ik een bouwproject op het programma staan. Yesi en Ketut (FT) hadden aangegeven dat ze het wel handig vonden als we een trap hadden waarop veilig het traplopen geoefend kan worden. Dus blote mannenklauwen uit de mouwen en op zoek naar hout. Niet ver van mijn homestay vinden we een houthandel. Ik koop van de donaties die ik ontvangen heb een grote houten plaat en spijkers. We mogen zelf de afmetingen op de plaat tekenen waarna een hulpvaardige werknemers ons helpt met zagen. Ze hebben hier voor Balinesische begrippen best mooie spullen. Toch lukt het de man niet om met deze machines de grote plaat te zagen. Het komt er dus op neer dat we eerst een handmatige cirkelzaag nodig hebben om de plaat kleiner te zagen. Dit lukt aardig, ik denk wel dat de man toe is aan een bril, want echt een rechte lijn is het niet geworden. Wanneer de plaat wat kleiner is kunnen we de machine gebruiken die rechte lijnen zaagt. Nadat we alles hebben rijden we met alle platen, als twee echte Balinese, op de scooter terug naar school. Nu is het een kwestie van het bouwpakket in elkaar zetten. Ondanks de soms wat scheve randen is het eindresultaat fantastisch. Hier kunnen we wel wat mee!

Na de wekelijkse meeting, waarin we proberen de local teachers toch weer naar de CP Lounge te krijgen, gaan Jurgen en ik nog een laatste rondje doen door de regio. We gaan nog eenmaal langs bij Yeh Pulu om vervolgens bij het watervalletje een voorafje te nuttigen. Als laatste rijden we door naar de Ubud Night Market. De martabak, saté, bapao, pisang goreng en teran bulang smaken weer fantastisch. Een mooie laatste dag voor Jurgen die morgen weer naar huis vliegt. Nog een laatste biertje in het resort voordat de nacht inslaat en we vredig in slaap vallen.

30-7-2019

Na een goede nacht (eindelijk een keer) staan we weer fris en fruitig op. Deze keer heb ik een goede warme douche met goede waterdruk, iets wat niet vaak voorkomt in de ochtend. Snel door naar school en starten met het ochtendritueel. Vandaag is er een hele groep Amerikanen meegekomen. Zij hebben een stichting opgezet die initiatieven als de Yayasan ondersteunen over de hele wereld.

Redelijk snel na het ochtendritueel verschijnt de vader van Agun met zijn zoon. Hij dropt hem in mijn armen en gaat aan de kant zitten. Ik ben zo benieuwd wat die man allemaal denkt! Ik ga weer aan de slag met mijn maatje. Hij is vandaag vrij actief en reageert op redelijk wat prikkels. Het valt mij ook op dat zijn hoofd en rompbalans in zit een stuk beter is dan ik gezien heb van hem. Moeder schuift ondertussen aan met het zusje van Agun. Zij geeft aan dat ze veel oefent en probeert na te doen wat ik doe tijdens de therapie. Wauw wat een goede moeder zeg. Vervolgens zegt ze ook dat het zo moeilijk is om dit voor elkaar te krijgen en dat ze allerlei manieren probeert zodat ze Agun zelf kan brengen. Ook zegt ze dat het zusje van Agun boos wordt op haar vader omdat ook zij wil dat hij hier naar toe gaat. Pff zo lastig als de cultuur zegt dat de man de baas is. Respect voor deze vrouw dat ze toch doorzet en de confrontatie aangaat!

In de middag zijn er weer te weinig kinderen om het trainingsprogramma mee te starten. We doen dus met 2 kinderen nog wat individuele therapie. Omdat we met zijn 4en zijn besluit ik even naar het kantoor te lopen. Ik heb een formulier ontvangen van mijn collega’s om een bewegingsonderzoek te doen. Deze heb ik vertaald in het Engels. Door dit formulier kunnen we beter in kaart brengen op welk niveau een kind functioneert en kunnen we dus ook achteruitgang of vooruitgang in kaart brengen. Misschien lukt het dan beter om ouders te overtuigen van het nut van fysiotherapie. Morgen eens kijken of we dit onderzoek kunnen uitvoeren. Eén van de Spaanse vrijwilligers is ook fysiotherapeut en weet hoe ze onderzoek moet doen. We zouden het daarna wellicht aan Yesi en Ketut kunnen leren.

Na school race ik snel naar Jurgen’s resort. Hij wordt om 16.00 opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Met zijn koffer netjes ingepakt lopen we naar de voorkant waar de taxi al staat te wachten. We hoeven niet veel te zeggen om te weten hoe gaaf deze week was. Ik hoop dat ik je heb kunnen showen hoe gaaf Bali is en hoe ik hier mijn leventje vorm geef. Nogmaals bedankt voor je komst en ondersteuning maatje, ik zie je weer in Nederland!

Ik begin vlak voor het eten aan mijn blog en het uitzoeken van de foto’s. Dan besef ik me dat ik, ondanks dat hier ook allemaal leuke mensen zijn, me toch weer eventjes alleen voel. Terwijl ik verder typ en de foto’s bekijk overvalt me een gevoel van geluk. Het komt best goed allemaal!
Na het avondeten drink ik nog een kopje koffie en een biertje bij Yeh Pulu met Joke en de 3 Spaanse dames. Nog even verder schrijven aan mijn blog voordat de luiken weer sluiten. Ik zit nu op de helft van mijn reis en ben dankbaar voor alles wat ik hier mee mag maken. Er komen weer mooie dagen en momenten aan waar ik ten volle van ga genieten. Slaap lekker!