The final countdown

De laatste dagen van 2022. Ook de laatste week dat wij het gezicht zijn van Micky’s Foundation. De laatste volle week op Aruba. Het is nu aftellen geblazen en dan zit dit avontuur er al weer op. Onwennig en jammer zijn de woorden die in me opkomen, want door het vele werk dat we verzet hebben voelt het loslaten moeilijk. Gelukkig ligt er al weer een nieuw avontuur in het verschiet en gaan we door met genieten!

30-12-2022

Nou dat slapen is niet helemaal gelukt. Zo’n ontzettend last van mijn nek gehad… Mijn horloge geeft aan dat de slaapscore niet hoger komt dan 56. Ik heb er zelfs over nagedacht om het ziekenhuis te bellen om te vragen of ze ff een foto kunnen maken. Nadat ik even wakker ben en weer nee beetje bewogen heb gaat het redelijk. Helaas staat ons vandaag weer een dagje achter de computer te wachten, maar goed dat zien we straks wel weer. Eerst moet ik nog even wat anders regelen. De afgelopen dagen heb ik gemerkt dat mijn band langzaam leeg liep en wanneer ik nu kijk is hij echt volledig doorgezakt. Even Hertz bellen om te vragen of ze ‘m nog kunnen plakken hier. Ik heb namelijk echt geen zin (en geen tijd) om ergens mee te moeten en hem daar weer op te halen. Wanneer het mannetje uit zijn truck stapt merk ik op dat er inderdaad een spijkertje in zit. Hij zegt op z’n Arubaanse Nederlands: Oh geen probleem jo regel ik voor jou! Zet de pomp op mijn band, trekt die spijker eruit, ramt er een priem in, zaagt een paar keer heen en weer, propt er een andere priem in met een soort velletje met lijm, trekt deze er ook weer uit en zegt: Ah je bent weer helemaal ready brother! Eh oke, top… Er steekt nog het een en ander uit de band, maar hij zegt geen zorgen maken bro, komt goed. Nou helemaal top is dat ook weer geregeld.

Zoals gezegd besteden we deze dag weer veel aandacht in een veel te verkeerde houding. Mijn nek wordt er niet veel beter van, maar goed het moet toch echt een keer af. Gelukkig is het einde in zicht en ben ik content met hoe we alles hebben aangepakt hier. Tegen drieën bellen we nog even met Gijs om de laatste uitleg te geven over de handleiding en de werkwijze die nu binnen de Micky’s Foundation gaat worden gehandhaafd. Hij is er tevreden mee en dankt ons voor onze inzet. Na het belletje pakken we snel onze spullen want we gaan voor de laatste keer dit jaar naar de box. Tess gaat de jaarafsluitende workout doen en ik pak mijn video spullen. Ik heb namelijk besloten om niet mee te gaan doen. Mij nek gaat dat echt niet oké vinden namelijk. Nu zeg ik niet zomaar een workout af, maar deze keer is het toch echt beter van niet.

Deze laatste les van het jaar is gezellig druk bezocht. Met zeker twintig deelnemers werken ze de hele workout af. Ik probeer met mijn camera en drone wat gave beelden te vangen. Misschien dat ik er nog wel een filmpje van maak, maar gewoon het oefenen is ook al leuk. Na de les is er een gezellige borrel waarin we nog meer mensen leren kennen en gezellige gespreken hebben. De box is zo hartelijk en open, we voelen ons er eigenlijk al helemaal thuis. We vinden het echt wel jammer om dit straks achter te laten. Maar goed in het nieuwe jaar mogen we nog een paar keer, dus voor nu sluiten we de dag weer af met een welverdiende douche en ons heerlijke bedje. Hopen dat het slapen deze keer dan eindelijk wel goed gaat!

31-12-2022

Mwa score 66, niet best en niet alleen omdat mijn horloge dat zegt, maar ook omdat ik nog steeds niet normaal mijn hoofd op kan tillen. Het enige voordeel is dat ik weet dat wanneer ik even bewogen heb dat het dan beter gaat. Dat wil zeggen dat het een spierprobleem zou moeten zijn. Althans dat houd ik mijzelf voor ogen, want ik heb geen zin dat gezeik weer.

We moeten zelfs op deze laatste dag van het jaar toch nog heel even wat werk verrichten, wat dan is in ieder geval voor mijn gedeelte de overdracht en het organisatorische gedeelte klaar. Volgende week staan alleen nog wat aanpassingen en de overdrachten op het programma. Ik klap na deze laatste puntjes weer snel mijn laptop dicht en rijd even langs de winkel om wat eten en lekkers in te slaan voor vanavond.

Om vijf voor drie stap Nick bij ons binnen en loggen in op de laptop. We hebben afgesproken om met onze vriendje in Nederland te videobellen. Zij zitten namelijk traditiegetrouw in een huisje in Friesland om met z’n alle het nieuwe jaar in te luiden. Mijn broer heeft een pubquiz geregeld en die doen wij online mee. Allerlei vragen over politiek, muziek, geschiedenis en andere thema’s passeren de revu. Tussen de vragen rondes door hebben we een beetje contact met onze maatjes en merken we dat er al een aardig sappie doorheen is gegaan. Ik mis ze op deze momenten wel echt hoor. Niet vanwege de sappies, maar gewoon vanwege de gezelligheid en plezier dat deze groep in elkaar naar boven haalt. Na de quiz, die wij als team Aruba trouwens gewonnen hebben, blijven we nog even hangen voor het aftel moment in Nederland. Bij hen is het dan al 0.00 terwijl nog vijf uur te gaan hebben.

Nadat we de vriendjes gedag hebben gezwaaid en zij lekker in hun jacuzzi zijn gedoken, maken wij wat lekkers te eten en spellen nog een spelletje. Daarna vertrekken wij naar het strand om ook ons nieuw jaar te gaan inluiden. We lopen van de ene naar de andere plek waar we uiteindelijk plaats nemen bij de spot waar we normaal gesproken kiten. Nick heeft ondertussen een flink netwerk opgebouwd en veel fijn zijn vrienden zijn daar ook. Wij merken dat dit niet persé onze type mens zijn en wij zoeken het wat rustiger op. Halen zelfs nog even onze strandstoeltjes uit de auto en positioneren on langs de kustlijn. Het aftelmoment is ook in Aruba aan de gang en om twaalf uur richt ik me tot Tess. Ik bedank haar voor het afgelopen jaar en ben blij dat wij het nieuwe jaar zo samen in kunnen gaan, ons eerste oud en nieuw samen.

Dan zien wij langs de kustlijn (waar alle grote hotelketens staan) gigantische vuurwerk show de hemel verhelderen. De ene pijl nog mooier en groter dan de ander. Dat is wel echt gaaf om te zien! Rond een uurtje of één is de show wel op zijn einde gekomen en breien ook wij er een einde aan. We zeggen Nick nog even gedag en vertrekken dan weer richting huis. We zijn te moe om nog naar een feestje te gaan en moeten ons morgen nog een beetje voorbereiden op de komst van de nieuwe fysiotherapeut. Daarmee zitten ook de feestdagen in dit warme klimaat er op. Het was leuk om dat eens een keertje mee te maken, maar als ik voor mijzelf mag kiezen zit ik volgend jaar toch liever met kont in een jacuzzi naast mijn vriendjes en vriendinnetjes in Nederland.

Voor iedereen de beste wensen voor dit nieuwe jaar en dat iedereen zijn dromen in gezondheid mag najagen. En mochten er tegenslagen op je pad komen, weet dan: naast een dal liggen altijd twee pieken. Welke kant je ook opgaat er is altijd een weg naar boven!

1-1-2022
Bon dia! Een nieuw jaar, nieuwe avonturen en weer nieuwe mogelijkheden, maar nog steeds hetzelfde eiland, zelfde temperaturen en zelfde ochtend rituelen als eerder. Rustig aan opstaan, lekker mugcake naar binnenwerken en een koffietje maken. Ik heb laatst twee extreem lekker koffiezakjes gehaald. Ééntje is triple fermented waardoor die een lekkere fruitige smaak krijgt en de ander is een periode in de bourbon gelegd voordat die is geroast. De bourbon variatie bewaar ik voor de mannen thuis, maar die andere doet het top!

We moeten deze dag alleen wel aan de slag met het opruimen van het appartement. Niet dat het bij ons een zooitje is, maar we willen graag even al onze spullen bij elkaar hebben voordat we het straks kwijt zijn. Ook hebben we onze laatste kitesessies gehad en ruimen netjes de kitetas al in. Al het zand eruit, board demonteren en de bars in hun zakje. Na het verzamelen van al onze spulletjes in huis, kruipt Tess nog even achter haar computer en rijd ik naar de supermarkt. Het is één januari en wat denk je…. juist supermarkten dicht. Lekker voorbereid weer… Ergens vinden ik nog een verdwaalde chinese supermarkt die open is en sprokkel wat springroll vellen, gehakt en een zakje tacomix bij elkaar. Met de groentes die we nog hebben maken we een soort van springrolls die uiteindelijk verrassend goed smaken. Ook maken we nog even snel brownies, aangezien we al zeker twee weken hebben gezegd dat we dat zouden doen en het er nog steeds niet van was gekomen. Helaas gaat de oven in tegen stelling tot de Arubanen zelf, wel erg snel en wordt de brownie uiteindelijk meer een soort koek. Nou ja hij smaakt nog steeds prima!

Na deze lekkernijen is het alweer tijd om naar het vliegveld te rijden. We gaan de nieuwe fysiotherapeute ophalen samen met haar man. Zij gaat het samen met een andere fysiotherapeut, die volgende week pas komt, van ons overnemen. Ze zijn beide ondertussen met pensioen dus hadden nog wel wat tijd over om zo’n leuk project aan te gaan. Logisch natuurlijk dat je niet drie maanden je man thuis achter laat. We ontmoeten ze op het vliegveld en begeleiden ze met de huurauto’s, die ook zij gesponsord heeft gekregen van Hertz, naar het appartement. Eenmaal daar praten we nog even gezellig met elkaar en vertrekken dan lekker naar bed, morgen begint de inwerkperiode. Als ik het licht uit doe kijk ik nog even achter me in de woonkamer. Er liggen overal veel meer spullen dan ik van de afgelopen weken gewend ben en besef me… Het einde nadert…

2-1-2022
Vandaag staan we weer lekker bijtijds op, wat na een weekje ‘vakantie’ moeten we vandaag weer langs de kinderen. En met we bedoel ik deze keer iet ik en Tess. Ik ga vandaag het eiland over met Viola om haar de kinderen voor te stellen en te laten zien van hoe en wat. We hebben een drukke dag voor de boeg dus gaan op tijd weg. De hele ochtend spenderen we aan het langs gaan bij de kinderen thuis en het kennismaken met de ouders. Ik leg uit wat de kids hebben geoefend en laat wat dingetjes zien. Ook het rijden op de Arubaanse wegen is natuurlijk even wennen, dus daar plannen we ook wat tijd voor in. In de middag passeren we stom toevallig de overheerlijke smoothiestent en trakteer ik Viola op haar eerste lekkernij. Snel vervolgen we wee ronze tocht naar de laatste paar kinderen. Ééntje daarvan blijkt opeens toch niet thuis te zijn. Nou Viola dit soort dingen gebeuren dus ook hier. Afspraken zijn niet altijd heilig!

We komen rond de klok van twee weer thuis en ik ga nog even aan de slag met de laatste restjes administratie. Viola heeft al een hoop indrukken gehad en gaat met Kor nog eventjes op pad om het eiland verder te ontdekken. ’s Avonds maken wij een lekker maaltje wraps klaar en sluiten af met wat fruit. Terwijl Viola en Kor nog even een wandelingetje gaan maken, kijken Tess en ik nog een aflevering op Videoland. Die twee zijn in ieder geval lekker actief en ik dacht dat wij de jongste van het stel waren 😉 Gelukkig gaan wij morgen weer lekker naar de box dan voelen we ons ook weer een beetje actief, maar voor nu welterusten en tot morgen!

3-1-2022
Ook vandaag staat er alweer een behoorlijk druk programma voor mij en Viola op de planning. Dus ook vandaag weer vroeg uit de veren. Een uurtje vroeger nog zelfs dan gisteren. Bij het eerste huis aangekomen blijkt het jongetje nog te slapen en kunnen we dus even niks doen. Viola krijgt hierdoor wel gelijk een beeld dat je flexibel moet zijn en dat niet alles zomaar van zelfsprekend is. Terwijl we nog even met de ouders praten zwermen er zo’n 20 muggen rond mijn enkels. Snel wegwezen hier dus.

De rest van de dag verloopt soepel en kunnen we alle overdrachten fijn doen. We rijden ook nog even langs het CDC voor een kennismaking met de kinderen en begeleiders. Ik zie aan Viola dat ze een beetje moet wennen aan deze doelgroep. Het zijn de zwaar beperkte kinderen en daar heeft ze niet extreem veel ervaring mee. Maar als je ze eenmaal wat beter leert kennen gaat dat helemaal goed komen Viola, no worries! Het zijn toppers daar! Zoals sommige van jullie misschien al door hebben komen we op de terug weg van het CDC weer langs Mauchi’s en Viola stelt voor om weer een smoothie te halen. Nou daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen. Ik heb de oude lijst helemaal afgewerkt en kies nog eenmaal een Sweet Green smoothie, heerlijk verfrissend.

Thuis ga ik aan de slag met het maken van wat filmpjes. Gijs heeft mij nog gevraagd om een soort promotiefilmpje te maken voor de stichting en daar heb ik nog wat extra beelden voor nodig. Tess zit nog steeds op haar computer voor de administratie en Viola en Kor gaan lekker naar het strand.

Zoals afgesproken rijden Tess en ik tegen vieren richting de Crossfit Box. We nemen nog even een lekker bakkie koffie mee voor de coach waardoor we een beetje te laat komen, maar dat mag de pret niet drukken. We werken weer een heerlijk workout af en gaan met een voldaan gevoel weer naar huis.

Terwijl wij lekker douchen en ons weer opfrissen, maken Kor en Viola deze keer het eten. Vanavond staat er boerenkool met worst op het menu. Verbazingwekkend lekker met deze warme temperaturen. Ook nu weer fruit met wat kwark sluit de maaltijd heerlijk af. Als ik op de telefoon van de stichting kijk zie ik nog dat een moeder een cadeautje bij ons huis heeft gezet. Waarschijnlijk precies toen wij aan het douchen waren en Viola en Kor nog niet thuis waren. Het is een grote thermosfles speciaal voor het sporten met een heel lief kaartje en foto’s erbij. Masha Danki voor deze gulle gift en bedankt voor het samenwerken. Ik hoop jullie ooit weer eens te zien in Aruba. Ayo!

4-1-2022

De laatste volle dag in Aruba breekt aan. We bereiden ons de laatste keer voor op een sportochtendje. Hoewel onze abonnementen al zijn verlopen, mochten we van de coach toch nog één keer komen. We hebben het gevoel dat we wel een goede band met een aantal hebben opgebouwd en dat, zeker deze coach, het jammer vind dat we vertrekken. Nou ook wij vinden dat zeker jammer en gaan de gezelligheid van deze box zeker missen! Tijdens de les denk ik nog één keer terug aan alle leuke momenten hier, de 1000 box step ups, de mile walking lunches, de 12 days of christmas, er zaten wat uitdagende trainingen tussen. Ook jullie hartelijk dank voor de gastvrijheid en we zien elkaar over een maandje nog heel even!

Thuis, na het ontbijt, zetten we onszelf weer achter de computer. Er moeten echt nog wat laatste kleine dingetjes gebeuren en ik neem met Viola de systemen door. De uitleg van de werkwijze en hoe stap voor stap afspraken te maken of contacten toe te voegen. Alles staat in de handleiding uitgelegd dus ook dat moet goed gaan komen. Het is alleen wel even zoeken als je niet helemaal thuis bent in de computers, dus een uitgeprinte versie er naast houden is niet verkeerd. Mochten er nog vragen zijn dan zijn wij over een maandje weer terug en kunnen we nog een keer helpen.

In de middag rijd ik samen met Viola en Kor nog één keer naar de praktijk. Kor gaat een stukje wandelen en wij gaan lekker aan de slag met de kinderen. Deze kinderen heeft Viola in har carrière heel veel in de praktijk gezien dus dat is mooi meegenomen. De komende weken gaat zij hier lekker aan de slag. Kor is inmiddels weer terug en we rijden samen weer naar huis. Tess en ik gaan voor de laatste keer uiteten bij een restaurant om de hoek genaamd Sultan. Lekkere Arabische gerechten schuiven we naar binnen en praten na over de dingen die we hebben meegemaakt. Het was een behoorlijk pittige reis, met veel werk, misschien wel teveel. Maar ja, daar hebben we zelf voor gekozen nu maar hopen dat alles niet voor niks is geweest en alle therapeuten het als prettig ervaren. Waar ik in de eerste weken dacht: ‘Hmm, na drie maande heb ik het hier wel gezien’ verandert dat nu meer in ‘Ik wil eigenlijk nog niet weg’. We hebben onze draai gevonden, we zitten er lekker in en nu gaan we het weer loslaten. Het voelt raar, teleurstellend, maar tegelijk zo dankbaar en excited voor wat komen gaat.

We pakken al onze spullen in, de kasten zijn leeg, er staat niks meer in de kastjes en de badkamer wordt ook minder en minder vol. In de grote koffers gaan alle spullen die we niet meenemen naar onze volgende reis. Same met de kitetas rijden we even naar ons maatje Nick. Daar leggen we onze koffers en kitetas op zijn zolder en nemen dan ook afscheid van hem. Uiteraard zien we hem over een maandje nog even terug, maar toch… Uiteindelijk stappen we ons bedje in en vallen voor de laatste keer in ons, nu, vertrouwde bedje in slaap. Morgen brengt ons weer nieuwe avonturen, een nieuwe reis, een nieuwe weg. Voor nu bedankt voor alles Aruba en tot over een maandje!

7 Responses to “The final countdown

  • Hi beiden 👋 dat was een pittig weekje, maar het is jullie gelukt!
    💪 Op naar het volgende avontuur. Heel veel plezier samen.
    Dikke knuffel 🫂😘

  • ruben weeke
    1 jaar ago

    Die quiz was doorgestoken kaart. Volgens de deelnemers hier hebben jullie alles ge-googled en Shazam gebruikt🤣🤣🤣 x de quizmaster geniet van jullie welverdiende vakantie nu!

  • Andre Holtzapffel
    1 jaar ago

    Hoi ja het zal best wel zwaar geweest zijn de afgelopen maanden tijd voor een nieuw avontuur van mensen die daar geweest zijn ontzettend mooi. Een andere omgeving en hele andere dieren. Heel veel plezier en genieten jullie hebben deze vakantie echt verdient. Ik hou van jullie XXXX Andre
    😘😘😘😘💪💪💪💪👍👍👍👍👊👊👊👊

  • Yvonne Huisman
    1 jaar ago

    Wat een mooi avontuur is Aruba weer geweest, gezien de verhalen. nu genieten van een welverdiende reis door Costa Rica. Enjoy, yvon

  • Volgend jaar met jullie kontjes ook in de jaccuzi! Deal! Geniet van het volgende avontuur !

  • Super gaaf om deze ervaring van jullie zo te lezen! Geniet nog even! Groetjes Lenny

  • Hoi Daniël,
    Ik mis je op school. Mis jij mij ook?

    Liefs, Mika

Laat een antwoord achter aan Andre Holtzapffel Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *