So be it!

Blog nummer 10, ik loop achter. Nog steeds de drukte, maar ook de aandacht naar vrienden en familie maakt dat het niet helemaal bij te houden is, so be it! Ik vraag me af wie überhaupt de blogs nog bijhoudt. Ik heb wel gehoord en gemerkt dat een aantal het meelezen, maar hoeveel eigenlijk? Hmm, geen tijd om over na te denken ik moet schrijven. Maar lees je nog steeds mee? Laat het even weten in de reacties!

29-10-2022

Voor ons is het weekend weer aangebroken, voor Esther en Bob hun laatste dag :(. Ze gaan nog even een paar leuke stekjes langs terwijl wij het rustiger aan doen in het appartement. Een wasje draaien hoort bij het weekend en rustig aan ontbijten vonden we ook wel even lekker. Als we daarmee klaar zijn rijden we samen met Ruben naar Manchebo Beach, HET strand van Esther en Bob. Setje spikeball mee, drankje er bij en genieten maar! Wanneer de zon begint te dalen en de huidjes lekker gebruind worden pakken Esther en Bob hun spullen in. Even langs de carwash en hun spullen ophalen in het huisje voordat ze vertrekken terug naar Nederland. Veilige vlucht Esther en Bob, succes de aankomende periode en we zien jullie weer met een extra aanhangsel 😉

Wij vetrekken na zonsondergang ook weer naar huis. We maken even wat te eten en vertrekken daarna naar ’the strip’. Trouwens wel relax als je een broer hebt die als kok is afgestudeerd. Die maakt met de minste dingen de lekkerste gerechten. Een simpel pastaatje verandert in een culinair hoogstandje waar Gorden Ramsey nog een puntje aan kan zuigen. In het uitgangsgebied zijn de Halloween-feesten in volle gang. De kostuums en partybussen vliegen je om de oren. Zelfs een Desperamigos partybus met panterprint! Eerlijk gezegd heb ik het niet zo met Halloween. Ik snap het feest ook niet zo goed, maar oké het is wel gezellig druk en de cocktails smaken prima. Na een paar drankjes en een paar kroegbezoekjes houden we het voor gezien en stappen we voor het eerst sinds lange tijd weer na 01.00 het bedje in, morgen lekker uitslapen!

30-10-2022

Zo gezegd, zo gedaan. Lekker uitslapen en heerlijk genieten van de relaxte caribbean vibe. Ook Rubb doet lekker mee. Nadat Tess nog even de laatste was heeft gedaan en opgehangen (nee, dit is haar eigen keus, zij vind de was doen namelijk helemaal niet vervelend) rijden we naar de snorkelspot waar wij de eerste keer vier schildpadden hebben gezien. Nick staat al klaar om met ons een sprong in het diepe te wagen. Maar in plaats daar van zit hij met problemen aan zijn wagen. Hij heeft een lekker band. Naast hem staat een man die net de zee uitkomt met zijn duikfles. Toevallig heeft hij een ventieltje erop die op de autoband past en pompt de band zo vol mogelijk met lucht. Nick geeft aan ik rij met deze band wel naar huis, pikken jullie mij daarna op om nog een potje te spikeballen? Tuurlijk Nicolaas! Nick rijd weg en wij pakken onze spullen om die sprong te maken. Het weer is niet helemaal ideaal en er is sprake van een flinke golfslag. Normaal gesproken kan je met een klein trappetje afdalen naar het strandje om vervolgens de zee in te gaan. Maar nu is de golfslag zo hoog dat je een optater krijgt als je via dat trappetje naar beneden zou gaan. We springen dus maar van de rotsen het water in. Al snel komen we erachter dat dit misschien niet het beste idee was. Ten eerste is de golfslag zo hoog dat we niet weer via het trappetje terug kunnen. Ten tweede zorgt het opstuivende zand van de bodem ervoor dat je geen hand voor ogen ziet. We zwemmen dus met veel moeite en wat misselijkheid naar een strandje iets verderop. Eenmaal aangekomen ziet mijn broer een beetje geel en is Tess uitgeput van het zwemmen. Ook ik ben een beetje overdondert door de kracht van de zee. We lopen terug naar onze spullen en smeren hem lekker naar een ander strand. Ik blijf nog heel even op de rotsen zitten om naar een pelikaan te kijken die zit te wachten op een visser. De vissende jongen heeft namelijk een vis gevangen en haalt hem van zijn haakje af. Hij legt de vis in een plasje water  om er een foto van de te maken en gooit hem daarna terug de zee in. De pelikaan doet nog een poging hem te vangen, maar de vis is al gevlogen. Helaas pelikaan, so be it!

Inmiddels hebben we Nick opgehaald en genieten we onder het genot van een klein spelletje spikeball van de ondergaande zon en sluiten de dag af met een heerlijke maaltje op de bank voor de TV. Morgen weer een nieuwe werkweek met nieuwe avonturen en nieuwe mensen!

31-10-2022 & 1-11-2022

Huh? Twee dagen in één stukje? Ja sorry hoor, maar er gebeurt hier zoveel dat ik al een week achterloop met blogs schrijven en ik vergeet gewoon wat er allemaal gebeurd is. De afgelopen twee dagen stond dan ook vooral in het teken van volle dagen werken. Ongeveer veertien kinderen in de afgelopen twee dagen passeren de revue. Checken, oefenen, overleggen, huilen en lachen, alles komt voorbij. Het is nu heerlijk werken. Er zit structuur in, ik weet wat ik allemaal moet doen, we dragen bij aan ontwikkeling. Kortom ik heb het gevoel dat we steeds iets betekenisvoller werk leveren. Hoewel we nog lang niet klaar zijn hoor! We hebben nog een flinke lijst liggen met alle dingen die nog anders kunnen, maar daar gaan we puntje voor puntje aan werken. En sommige dingen moeten waarschijnlijk zelfs overgelaten worden aan de volgende. So be it! Wij zijn maar een onderdeel van het hele systeem dat Micky’s Foundation heet en proberen in dat collectief mee te draaien.

De avonden zijn ook gezellig ingepland met onder andere Taco Tuesday en beachtennis. Rubb geniet lekker van zijn vakantie, we zien af en toe ons maatje Nick en vermaken ons naast het werk ook gezellig met z’n tweeën. We doen ons best om de harmonie te bewaren tussen de drukte van de stichting en het genieten van elkaar en de omgeving. Dat lukt op het moment best aardig!

2-11-2022

Tuut, tuut de woensdagwekker gaat af en jullie weten wat dat betekent. Ik ben ‘bijna’ een hele dag so free as een bird. Het is namelijk zo dat ik om de twee weken op woensdag tussen 16.00 en 17.00 een uurtje moet werken. Vrij vervelend, maar voor het overnemen van Monique haar kinderen moet ik af en toe gebruik maken van de praktijk. En die is alleen beschikbaar op woensdagmiddag en dan pas nadat de kinderen van school af zijn. Ik moet dus heel de dag in de gaten houden dat ik op tijd moet vertrekken. Ahg ja, so be it!

We beginnen maar eventjes met een ochtend workoutje in de box en kruipen na het douchen nog even achter de computer voor weer een aantal regelzaakjes. Wanneer Tess thuis komt zien we op de app dat de wind er goed voor staat. We zijn hier al een week of vijf en zijn nog geen één keer wezen kitesurfen. Aan de ene kant door de drukte, maar ook omdat de wind niet altijd fantastisch was. Met nog wat af te maken administratie en het op tijd weer terug moeten om dat ene uurtje te werken, stappen we met ietwat stress de auto in. We hebben besloten alleen met Tess d’r spullen op pad te gaan. Ze is nog niet zo zeker van haar kunnen en wilt graag samen nog even oefenen alvorens we beide kunnen gaan kiten. Zo gezegd, zo gedaan. De kite optuigen gaat prima, het oplaten wat moeizamer, maar uiteindelijk vliegt het. Ze probeert het een beetje, maar ik moet toegeven dat het best een lastige wind is hier. Veel vlagen en soms juist helemaal niks waardoor je kite uit de lucht valt. Een beetje stuntelig staan we samen in het water en vinden het na een uurtje of twee wel weer welletjes. Tess gaat toch even vragen of ze een lesje kan volgen om haar angst iets te overwinnen. Vanwege het laagseizoen is er morgen al plek en in het weekend valt de wind weer weg, dus gelijk maar boeken voor morgen dan!

Thuis de spullen afgespoeld en gedoucht en snel door naar de praktijk. Ik zie daar vandaag twee kids die het, naar horen zeggen, een beetje spannend vinden dat ze een nieuwe therapeut krijgen. Na het uurtje waarin in ze met allerlei oefenvormpjes en spelletjes heb bekogelt geven ze beide aan dat ze het best leuk vonden. Dit doen ze normaal gesproken niet bij Monique. Ik probeer mijn behandelingen altijd een beetje speels en spannend te houden door er spelvormpjes en uitdagende oefeningen van te maken. Dat slaat bij de kids meestal wel beter aan dan die saaie cricuitjes die vaak gedaan worden. Ik sluit de praktijk af en rij snel weer naar huis om te eten. Daarna moet ik alweer gelijk door want vandaag komen mijn pappie en mammie aan op het vliegveld. Even snel racen dus want ik ben een beetje laat…

Rond zeven uur sta ik bij de ingang van het vliegveld. Ruim op tijd blijkt want ze hadden wat vertraging opgelopen. Niet heel lang hoef ik te wachten tot ik een glimp opvang van mijn rondzoekende vader en mijn vermoeide maar opgeluchte moeder. Jullie moeten weten dat mijn moeder het niet zo heeft met vliegen. Opgesloten tien kilometer boven de grond met af en toe wat heen en weer geslinger en er niet uit kunnen wanneer je wilt. Toch kan ik ze na een uurtje of tien afzien heerlijk in de armen vallen. Veilig en wel lopen we richting de auto en breng ik ze naar het huisje. Een volle, gezellige boel de komende dagen met mijn ouders en broer in de nabijheid. En natuurlijk mijn lieftallige kroelkippetje aan mijn zijde!

3-11-2022

Vroeg in de ochtend hoor ik de keukenkastjes klapperen, waarschijnlijk zijn m’n ouders al wakker en denken dat deze keuken ook soft-close kastjes heeft ;). Nou is het best een aardige keuken, maar zo fancy helaas niet. e zijn gelukkig heel blij met het appartement want eigenlijk zijn we wel van alle gemakken voorzien. Tess en ik vertrekken voor onze ochtendje werken op tijd van huis. De rest van de bende loopt later lekker richting het strand om te ontbijten en neemt daarna een relax plekje in bij het zwembad van het appartement.

Ik zie deze ochtend twee baby’s en twee meisjes op school. Bij één van de meiden stel ik het looprek opnieuw in en laat dat weten aan de vaste fysiotherapeut die bij haar op school komt. We hebben deze fysio al een paar geprobeerd te benaderen, maar hij reageert op niks of niemand. Het is ook iemand die namelijk werkt met de kinderen van het CDC en wij zouden graag zijn expertise en visie willen weten over deze kids. We hebben wel gehoord dat hij liever niet samen werkt met de mensen van de Micky’s omdat hij het at lastig vind dat er iedere drie maanden nieuwe komen en hij alle verhalen weer opnieuw moet vertellen. Dit hebben wij wel vaker gehoord van mensen en denken daarom dat we hier ook een verbeter slag zouden kunnen maken in de overdrachtsvormen. Als dat duidelijker is hoeven de nieuwe therapeuten niet zoveel vragen te stellen. Een puntje om ook weer op te schrijven bij ons to-do-lijstje. Als laatste rijd ik nog langs onze Spaanse slaapkop die deze keer wel wakker op de grond van zijn slaapkamer zit. We oefenen weer wat, maar proberen vooral via een vertaalapp op de iPhone een gesprek te voeren. Even in een notendop komt het er op neer dat het er op lijkt dat hij vanaf volgende week toch weer naar school gaat. Dan heeft het zeuren bij de directie, bij moeder en het regelen van een looprek op school toch zijn vruchten afgeworpen. Hmm, misschien niet te vroeg juichen want je weet hoe het gaat hier. De voortekenen lijken in ieder geval goed te zijn!

Na deze ochtend pakken Tess en ik onze spullen om te gaan kiten en pakken mijn ouders en broer hun spullen om te gaan snorkelen. Wij zetten ze af bij een mooi snorkelstrand in de buurt en rijden snel naar de kitespot. Tess gaat aan de slag met de instructeur en leert weer veel over de techniek en het gebruik van de kite. Het maakt haar zekerder en minder angstig. Het is dus een goed idee geweest om toch een lesje te boeken. Ik daar en tegen stoei een beetje met het optuigen van mijn kite. Ik heb deze overgekocht van een vriend van mij, maar de lijnen van mijn bar passen er niet helemaal goed op. Na weer twee uur tobben kom ik erachter dat ik toch wat dingetjes mis om mijn kite goed te kunnen gebruiken dus ik ruim maar weer op. Weer niet een geslaagde kitesessie voor mij, maar ja so be it! Een klein beetje gefrustreerd rijd ik samen met Tess weer terug naar de familie om vervolgens met z’n alle weer terug te keren in het huisje. Boodschappen doen, eten, spelletje spelen, lekker relaxen en rustig aan richting bed maken de dag compleet. De hele karavaan sluit lekker de ogen en trekt weer richting dromenland. Slaap lekker lieve mensen, tot de volgende!

14 Responses to “So be it!

  • Yvonne Huisman
    1 jaar ago

    Ha Daan, ik lees jullie belevenissen nog steeds hoor, ik vind het erg leuk om zo een beetje mee te kunnen kijken hoe jullie daar je draai vinden en mooi werk doen.veel plezier met je ouders en broer.
    Groetjes peet en Yvon

    • Lees natuurlijk nog mee & wat kunnen jullie toch lekker schrijven. Wat heerlijk om te lezen hoe jullie zo aan het genieten zijn, nu ook met familie en vrienden! Hopelijk volgen er nog veel avonturen!
      Liefs, Kim

    • Hi lieverds, alles lezen we mee. Ook print ik jullie verhalen uit voor oma. Ze vind het geweldig en of ik ook even de verhalen van Bali kan uitprinten 😄
      Ik vind het heerlijk om je/jullie verhalen te lezen 😊.
      Liefs mam😘❤️

  • Ha Danemans, ik lees zeker jullie verhalen mee.
    Life in the Caribbean, Aruba. Leuk contrast met de inmiddels ingevallen herfst hier!
    Fijn om te lezen dat alles beter loopt, geeft meer rust. En ook meer ruimte, denk ik zo.
    Liefs, Janneke

  • Ha beide!
    Ik lees zo af en toe gezellig mee. Niet altijd. Want ook hier is t druk. Wel heel anders druk😅
    Heerlijk jullie avonturen mee te beleven.
    Liefs Sabine

  • Leuk om jullie verhalen te lezen! Lekker door blijven bloggen hoor 🙂

  • Ha, natuurlijk lees ik alles en geniet daar met volle teugen van.
    En als je wilt kan ik je d-tjes en t-tjes sorteren 😜

  • En ik lees ook alles mee

  • Ik lees ook alles met plezier mee!
    Jullie maken mooie herinneringen!!
    Groet karin

  • Blijven schrijven! Ik lees mee

  • Hi Daan, heerlijk al die belevenissen. Jullie zijn lekker bezig. Je schrijft zo vlot en grappig; vooral mee doirhaan hoor, kan ik ook mee blijven genieten. Groetjes aan de family! Big hug, Reina

  • nieuw soort vogel; een doirhaan:)
    (ook wel doorgaan genoemd)

  • Uiteraard… ontglipt dit niet aan mijn aandacht… en lees ik ook mee Daan!
    🙂

  • En hier nog een spuit 11 die meeleest hoor! 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *