Old familiar vs new opportunities

We zitten hier nu al ruim zeven weken. Sommige dingen zijn steeds meer herkenbaar, maar we ontdekken ook nog steeds veel nieuwe dingen en mogelijkheden. Het eiland en de mensen zitten vol verrassingen. We zijn hier dus nog lang niet klaar!

17-11-2022

Vandaag begint een beetje rommelig. Er zijn wat verschillende kinderen die afzeggen vanwege ziekte of vanwege ziekte van ouders. We horen hier steeds meer gevalletjes van de griep en corona. Ik weet niet hoe het precies in Nederland is, maar voorlopig is hier nog geen sprake van aangescherpte regels. Gelukkig maar want daar zitten Tess en ik echt niet op te wachten!

Ik vertrek rond 09.00 naar mijn eerste kindje. Een jongetje dat te vroeg is geboren en achter loopt in zijn motorische ontwikkeling. Als ik de therapie begin zie ik echter dat hij zich in twee weken enorm heeft ontwikkeld. Het is een vrolijke baby die zelf kan omrollen, hij kan nu naar kruiphouding komen, redelijk stabiel blijven zitten en wanneer je hem op zijn voeten zet kan hij met houvast zelf blijven staan. Hij is nu bijna tien maanden, dus opzich doet hij het hartstikke goed! Ik geef de oma nog wat tips om met hem te oefenen en vertrek naar het huis van Christopher.

Ik kom op een andere tijd dan normaal dus het zal mij benieuwen of ze open doen. Aangekomen klop ik op het raam… en de deur…. nog een keer het raam… dan open ik zelf de voordeur… oh hij is open. Ik roep: Bon dia!… niks. Dan open ik voorzichtig de deur van de eerste slaapkamer en zie de zus liggen op bed. Ze slaapt. Ik doe de deur zachtjes weer dicht. Hmm weet je wat ik ga eerst wel even naar het kindje om de hoek en kom straks wel terug. Als ze dan niet wakker zijn dan maak ik ze wel wakker.

Het jongetje ligt in zijn bedje voor zich uit te staren. Hij is bekend met een genetische afwijking waardoor hij microcephalie heeft ontwikkeld. Dat is een aandoening waarbij de schedel kleiner is qua omtrek waardoor de hersenen niet voldoende kunnen groeien. Het jongetje doet dan op het moment ook nog helemaal niks. Hij reikt en grijpt niet, kijkt niet goed om zich heen, rolt niet zelf om of tilt zijn hoofd niet op. Zijn hoofdbalans is trouwens sowieso heel slap. Als hij bij je op schoot zit kan hij bijna niet zelf stabiliseren. Op zijn buik leggen vind hij niet echt leuk, want hij kan zijn hoofd bijna niet optillen. Je krijgt dus niks mee van de wereld. Toch is het van belang dat hij wisselt van houdingen, ook het kussentje in zijn bed is goed om af en toe weg te nemen zodat hij wat meer gedwongen wordt zijn hoofd op te tillen in sommige gelegenheden. Kortom het is een lastige casus waarvan ik niet weet hoe dit jongetje zich gaat ontwikkelen. Het enige dat we nu kunnen doen is adviezen geven aan oma en ouders om hem meer te gaan stimuleren.

We rijden terug naar Christopher zijn huis. Ik klop op het raam en de deur, langzaam zie ik de slaapkamer deur open gaan. De deur wordt ook weer dicht gedaan. Ik weet wat dat betekend, de zus gaat Christopher snel wakker maken en komt dan de deur voor mij openen. Als ik bij Chris de slaapkamer binnen stap zie ik weer een half duf ventje op de grond zitten. Pff, wat zou het toch fijn zijn als hij eindelijk naar school zou kunnen. Maar nu zijn er weer problemen met de riemen in de bus. Het schijnt dat de bussen hier geen gordels hebben en nu weten ze niet zeker of het gaat lukken om hem met de bus te laten komen. Nou mooi wel want daar kan ik heus wel wat op verzinnen! Voor nu oefenen we maar weer in die te kleine slaapkamer waar we eigenlijk weinig mogelijkheden hebben voor de echte punten waar we aan willen werken, namelijk het lopen. Volgende week weer even vragen hoe het er voor staat met de school….

Vanwege de twee uitvallers vandaag, zit mijn werkdag met kinderen er op. Samen met Tess en haar familie gaan we even lunchen bij een voor ons nieuw tentje. Het is even zoeken, maar het zit in een soort kledingwinkel verstopt. Tenzij je kleren zoekt voor een feest met het thema foute party hoef je hier geen geld uit te geven, maar het lunchtentje boven in de winkel is erg gezellig. Het eten en drinken smaken verrukkelijk. Het is wel grappig dat dit tentje de Organic Bodega Café wordt genoemd terwijl de plastic bekers en bloemen je om de oren vliegen. Ik vraag me ook af hoe Organic alle ingrediënten zijn, maar goed het smaakt prima!

De rest van de middag gebruik ik om aan het filmpje te werken voor aankomende zaterdag. Tess heeft nog een behandeling en de rest van de familie relaxed wat bij het zwembad. Het plan was om de BBQ aan te steken, maar bij het vallen van de avond, vallen ook de regendruppels rijkelijk uit de hemel. Dan maar een pan nasi als diner, ook lekker! De rest van de avond tikt, als de regen op de ramen, ook weer voorbij. Good night!

18-11-2022

Normaal gesproken vetrekken Tess en ik op vrijdag samen richting het zuiden van het eiland om een bezoekje te brengen aan het CDC. Vandaag niet, we vetrekken wel samen, maar rijden naar het ziekenhuis. We hebben namelijk deze hele ochtend overleggen ingepland. Het zo gehete MDO (multidisciplinair overleg) vind plaats op de revalidatieafdeling in het ziekenhuis. De revalidatiearts, kinderarts, orthopeed, instrumentmaker en wij zijn aanwezig. De ouders en hun kinderen komen één voor één langs zodat we met z’n allen de huidige status kunnen bespreken en het beleid kunnen bepalen. De Nederlandse revalidatiearts neemt het voortouw. Een beetje aparte manier van communiceren heeft hij wel. Tess en ik kijken elkaar regelmatig aan en denken, wat zegt hij nou? Maar goed hij doet zijn best en er komen wel wat goede punten uit de ongeveer 11 overleggen die we de gehele ochtend hebben. Wij hebben het gevoel dat we onze bijdragen hebben kunnen leveren en dat de punten die nodig waren gaan worden uitgevoerd. Vlak voordat we vertrekken komt de revalidatie arts naar Tess toe. Hij had eerder al een opmerking gemaakt waarvan wij dachten dat het een grapje was, maar dat blijkt niet zo te zijn. Er komt namelijk binnenkort een vacature vrij voor een ergotherapeut in het ziekenhuis. Tess heeft blijkbaar een goede indruk achter gelaten en de arts geeft zijn gegevens. Hij stelt voor om er eens over na te denken of het wat voor haar is. Tess lijkt een beetje overdonderd, trots als ik ben geef ik aan dat ze er maar rustig over na moet denken. Het is een hele eer dat ze wordt gevraagd en het zou wel een heel gaaf idee kunnen zijn. Nou ja wordt vervolgd!

In de middag moet ik nog even langs de instrumentmaker voor twee kinderen. Ik ben het niet helemaal eens met het spalken beleid van deze twee jongens en vind dat daar aanpassingen in gemaakt moeten worden. Een beetje gespannen rijd ik die kant op, want hoewel de instrumentmaker een vriendelijke man is, is hij ook redelijk standvastig in zijn ideeën. Ik zal jullie de discussies besparen, maar puntje bij paaltje gaan we doen wat ik graag wil ;). Tevreden en voldaan vertrek ik weer huiswaarts en beginnen we, na eerst nog even een workoutje in de box, met de voorbereidingen van de BBQ. Met heerlijke pincho’s, stokbroodjes en maiskolven sluiten we de avond nog even af met wat spelletjes. Met veel informatie en prikkels van de dag vetrekken we richting bed en zullen we vast en zeker goed slapen!

19-11-2022

De dag begint weer lekker rustig met een mugcake als ontbijt. Tegen een uur of elf rijden we richting het zuiden van Aruba. We gaan, net als met mijn familie, naar het stadje San Nicolas. Vooral bekend om de grote muurschilderingen en dorpse sfeer. We zijn er al geweest tijdens de Aruba Art Fair, maar willen dit ook laten zien aan de andere familie. Omdat de straat niet is afgezet vanwege de Fair is het makkelijker om bij verschillende muurschilderingen te komen. De winkeltjes waar de verschillende kunstexpositie waren staan nu zo goed als leeg. Toch geniet de familie van de verschillende mooie kunstwerken in de klein straatjes en steegjes. In een oud museum, over de geschiedenis van Aruba en San Nicolaas, nuttigen we een lekker lunch en een koud sapje of milkshake. Daarna moeten Tess en ik terug naar huis. De familie rijd door naar Baby Beach om te gaan snorkelen.

Wij bereiden ons voor op de bijeenkomst van deze middag. Het is vandaag de dag van het kind en er is vandaag een viering ter gelegenheid van de rechten van het kind. Een grote optocht van verschillende scholen waarbij de artikelen van de rechten van het kind worden gedragen door de kinderen zelf eindigt op het grote plein in Oranjestad. Wij hebben daar een kraampje toegewezen gekregen met de mogelijkheid om de Micky’s Foundation te promoten. Het doel is om aandacht te geven aan het feit dat er nog onvoldoende is geregeld voor het gehandicapte kind in Aruba. Er moet meer belangstelling komen voor de zorgverzekeringsproblemen. Er zullen ook ministers aanwezig zijn dus al met al een belangrijke happening.

We moesten er rond vier uur zijn, maar bij aankomst zien we helemaal niemand. De kraampje staan klaar maar geen mensen, stoelen of tafels te bekennen. Een half uurtje later komt onze contactpersoon aan met de tafels en stoelen. Echt lekker Arubaans haha. We bouwen ons standje op met de banners, vlaggen, tafels, zetten onze materialen klaar en de laptop aan. We hebben wat activiteiten bedacht waarbij mensen zich meer bewust kunnen zijn van het hebben van een beperking. Blokjes stapelen met handschoenen aan, een parcours afleggen met gewichten om één been of kraaltjes uit een beker schepen met één hand, het liefst je verkeerde. Alles staat klaar als de optocht aankomt. Op het plein worden nog wat dansjes en theaterstukjes uitgevoerd door verschillende scholen. De minister doet een woordje en komt dan onze kant opgelopen. Hij wil ons bedanken voor onze komst en zegt dat hij al bekend is met de Foundation. Nog geen minuut later is hij alweer weg. Aan de andere kant van het plein staan springkussens en een kraampje met suikerspinnen en popcorn. Rond half 7 breien we er een einde aan. Maar liefst twee kindjes zijn met hun ouders langs gelopen en hebben het parcourtje gedaan. De minister is er nog geen minuut geweest en het filmpje is denk ik niet één keer afgekeken door iemand. Het enige dat we hier hebben uitgehaald is een paar donaties en we hebben wat flyers meegegeven aan het kraampje naast ons (stichting voor kindermishandeling). Het is dus een klein beetje geflopt en wij geven bij Gijs en de organisatie aan dat het eigenlijk een beetje zonde is van de tijd en energie. Misschien zou het helpen als ze de indeling aanpassen zodat mensen wel langs de kraampjes moeten lopen. Bijvoorbeeld door de springkussens aan de ene kant te zetten en de eetkraampjes helemaal aan de andere kant, zo krijg je een looproute in het gebied. Ze nemen het mee in de evaluatie.

Een beetje gaar en geprikkeld stappen we het appartement in. Gelukkig is die frustratie snel verdwenen door de overheerlijk geur van de meegebrachte roti van Kamini’s Kitchen. Gezellig met z’n alle smikkelen we van deze heerlijke maaltijd en sluiten we de dag weer af met het favoriete spelletje van deze week, Tutto!

20-11-2022

Vroeg in de ochtend gaat de wekker af. We moeten er snel uit, want we moeten op tijd bij het verhuurbedrijf zijn. We krijgen namelijk de mogelijkheid om gratis een jeep tour te doen door het National Arikok Park. We hebben van de ouders van een meisje, die Tess en ik beide behandelen, deze tour aangeboden gekregen. Nou daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen. De rest van de familie mag ook mee, wauw dat is echt gul van deze ouders zeg! Bij aankomst stappen we in de jeep en rijd onze gids Jay ons richting het National Park. Het zuid-oosten van Aruba is een afgeschermd gebied waar de flora en fauna wordt geschermd en waar je alleen met een 4×4 door heen kan rijden. Nu hebben wij twee prachtige huurauto’s maar deze wegen zijn onbereikbaar met die wagentjes.

Het is best een gave tour door het ruige, vulkanische landschap. Er zijn toch best flink wat bergen hier en de wegen zijn allemaal off-road. Je moet wel tegen een stootje en wagenziekte kunnen want we worden flink heen en weer geschud. Jay vertelt ons allerlei feitjes over de cactussen, bomen en de geschiedenis van Aruba. Ook rijden we langs de verschillende ’toeristische trekpleisters’, zoals een natural pool (die helaas gesloten is vanwege een te woeste zee), een fontain cave en een fish pedicure pool. Als ik het zelf mag zeggen is het best gaaf om een keer zo’n tour te doen, maar ik vind het ook wel echt flink toeristisch. Met z’n alle in zo’n jeep en dan een paar minuutjes bij zo’n trekpleister blijven hangen. Het is niet echt iets voor mij hoewel ik de informatie over de geschiedenis wel erg interessant vind. Wie had dat gedacht, vroeger had ik echt een hekel aan geschiedenis en nu smul ik er van. Al met al hebben we het uiteindelijk ook maar gekregen en is het best leuk om op zo’n andere manier eens het eiland te ervaren. Heel erg bedankt voor dit gulle cadeau!

We krijgen bij Baby Beach, waar de tour eindigt, nog een lekker lunch in de vorm van kipwraps aangeboden. Even een duikje in het azuurblauwe water voordat we weer terug rijden naar de verzamelplek. De rest van de middag gebruiken we om nog een laatste keer te snorkelen bij het oude vertrouwde Tres Trapi. André gaat deze keer zonder flippers en drijfslang het water in. De afgelopen keren zijn best goed gegaan, maar deze keer lijkt hij wat overmoedig te zijn geworden. Vanaf de kant zien Tess en ik dat het niet helemaal lekker gaat en hij lijkt terug te zwemmen. Als hij bijna bij de kant is zie ik eigenlijk pas de paniek in zijn ogen. Ik had niet het idee dat het zo heftig was. Ik loop snel het water in, maar op dat moment is hij al in het gebied dat hij kan staan. Uitgeput en met volledige kortademigheid neemt hij plaats op een steen. Pfoe, dat was wel even spannend André, niet meer doen he! Als de rust is wedergekeerd plonst de rest ook nog even de zee in en genieten we van het onderwaterleven dat prachtig wordt belicht door de stralende zon die door het heldere zeewater breekt. Er zijn maar enkele schildpadden te zien, maar de variatie aan vissen maakt dat allemaal goed.

Met iedereen heelhuids weer terug op de kant genieten we nog even met z’n alle van de ondergaande zon. Thuis maken we ons klaar om nog eenmaal uit eten te gaan, want de familie van Tess vertrekt morgen weer richting huis. Een lekker visje en een paar pizza’s maken de avond compleet. Weer op tijd naar bed, want morgen begint de werkweek weer gewoon op de normale tijd! Toedels!