First day at the office

22-6-2019

Scooter, check! SIM-kaart, check! Deze middag besluit ik gelijk maar langs de tattoo shop te gaan om alvast mijn ideeën te delen. Ik heb een afspraak voor het einde van mijn verblijf, maar wil toch graag van te voren het ontwerp zien. Het blijkt dat de artiest niet aanwezig is. De man in de shop zegt dat ik gewoon op de dag zelf kan komen en dat de artiest dan ter plekke gaat tekenen. Met deze informatie ga ik er weer vandoor, maar ik denk dat ik binnenkort toch nog even terug ga.
Misschien wacht ik wel tot hij een keer langs komt op het vrijwilligersproject. De tattoo shop ondersteunt namelijk het project door elke week geld langs te brengen en te doneren. Dat betekent dat een deel van mijn tattoo geld naar het project gaat, hoe mooi is dat!

Terwijl ik door de drukke straat vol met leuke Balinese winkeltjes en gezellige eettentjes loop, kom ik een koffiebar tegen. Nou daar zeg ik natuurlijk geen ‘nee’ tegen. Hup naar binnen, heerlijk een koffieproeverijtje van een echte barista. Klein stukje gebak erbij moet kunnen toch? Ik krijg twee warme bakjes koffie en een ijskoffie. Dat laatste is niet echt mijn ding, doe mij maar gewoon lekker warm/heet. De andere twee kopjes smaken heerlijk bij het chocolade gebakje dat ik heb genomen. Ik lees dat je hier ook workshops kan volgen, misschien leuk om een keer te gaan doen. Ik ben gek op koffie!

Op de weg terug stop ik bij een gezellig restaurantje. Ik hoef niet lang te kijken, een biertje en kip met cashewnoten alstublieft! Dat was heerlijk. Terug bij de Homestay spreek ik met de Nederlandse vrijwilligers af om de volgende dag naar het strand te gaan. Zij zijn hier al eerder geweest en het was goed bevallen. Even een dagje uitrusten op het strand sla ik niet af, dus snel naar bed!

23-6-2017

Na het ontbijt, deze keer met een pannenkoekje in plaats van een omelet, vertrekken we richting Sanur beach. Helaas voelt één van de vrijwilligers zich niet helemaal fit en gaat niet mee. Aangekomen op het strand regelen we twee ligbedjes (waar we overigens veel te veel voor betalen) en ploffen neer. Zo even relaxen! Beetje liggen, praten, beetje zwemmen, ja hier kan ik wel aan wennen.

Na deze wel verdiende rust (jetlag bedankt!) rijden we richting een Beachclub waar ze deze avond een open air cinema hebben georganiseerd. Op het programma staat The Lord of the Rings: The Two Towers. Op het strand is een hoop lawaai en geschreeuw. Even kijken wat daar aan de hand is hoor. Er schijnt een eendengevecht aan de gang te zijn. Dat hoeven we niet te zien, snel naar binnen. Daar sluiten de twee andere Nederlandse vrijwilligers weer aan. Gelukkig weer een beetje opgeknapt. Dus even snel wat eten voordat de film begint. Het is heerlijk rustig dus we hebben alle zitzakken tot onze beschikking. De film begint, maar zonder ondertiteling en zacht geluid is het moeilijk te volgen. Zeker als de golven zo hard op de kant botsen dat het voelt alsof er een aardbeving gaande is, wordt het moeilijk om goed te luisteren. Gelukkig wordt dit geregeld en kunnen we verder kijken.

Oké, dit was een leuk idee, maar deze film duurt wel erg lang! Het blijkt de extended version te zijn. Nou ja toch maar afkijken dan. Daarna racen we weer snel naar de Homestay. Had ik al verteld dat het verkeer hier chaos is? Ze rijden hier aan de linkerkant van de weg. Dat is sowieso al even wennen, maar er zijn ook nauwelijks verkeersregels. Het lijkt een beetje op de pisteregels van wintersport. Iedereen die achter je rijdt moet op jou letten, jij hoeft alleen maar te letten op diegene die voor je rijdt. En inhalen kan gewoon overal, links, rechts, het maakt allemaal niet zoveel uit. Wanneer iemand wilt laten weten dat ze er aan komen beginnen ze te toeteren. Nou geloof me, Balinese willen erg graag laten weten dat ze er zijn. Het schijnt dus ook dat ze toeteren om de goden te laten weten dat ze er zijn. Gelukkig gaan deze scooters ongeveer 80 km/u (zo hard rij ik niet hoor) dus we zijn lekker snel thuis. Op naar bed want morgen begint de eerste werkdag! Ben benieuwd!

24-6-2019

Bij het ontbijt ontmoet ik een nieuwe vrijwilligster uit Canada. Zij blijft hier voor 2 weekjes en is net zo benieuwd over het project als ik. We lopen samen met de andere naar het project waar ik rondgeleid wordt door Ketut. Hij legt uit dat er 3 klassen zijn voor de special needs kinderen. Ik begrijp dat er een verdeling is tussen kinderen die net leren lezen en schrijven en diegene die dit al wat beter kunnen. Alle kinderen worden gesponsord door mensen van over de hele wereld. Het geld gaat direct naar de bankrekening van de kinderen. Het project zelf draait op de donatie van de vrijwilligers en vanuit contacten in Bali, zoals de tattoo shop etc.

Na de rondleiding sluit ik aan bij de meditatie en dans waar elke ochtend mee begonnen wordt. Een aantal kinderen doet fanatiek mee. Sommige kinderen kunnen niet zo lang geconcentreerd blijven en rennen wat in het rond. Na de gezamenlijke sessie verdwijnen de meeste kinderen in de klaslokalen. Drie kinderen blijven bij mij en de twee lokale therapeuten Yesi en Ketut.
In de ochtend is er tijd voor individuele therapie. Dit gaat er wel wat anders aan toe dan in Nederland. Ik zal later uitleggen hoe het allemaal in zijn werk gaat, maar eerst ben ik alles in me aan het opnemen, wat een verschil zeg! In de middag staat er een circuitje gepland met 3 andere kinderen. Twee Nederlandse jongens, welke net zijn vertrokken, hebben een trainingsprogramma opgezet. Het doel is om de motorische vaardigheden (kracht, conditie, mobiliteit) te behouden/verbeteren. Ook dit is er interessant om te zien.
De jongens zijn van de algemene opleiding en zijn niet gespecialiseerd in kinderen. Ze hebben door onderzoek te doen dit schema opgesteld. Ik heb er nog wel wat vragen over, maar ik laat me eerst wel even verrassen. De jongens schijnen vrijdag nog even langs te komen hier. Ik ben wel benieuwd naar het onderzoek dat zij hebben gedaan!

Om drie uur zijn we klaar en gaan de kinderen weer naar huis. Wij lopen weer terug naar de Homestay en ik ga even rusten. Even alle indrukken verwerken.
Zes uur, etenstijd, spaghetti, heerlijk! Na het eten rijden we naar Ubud om bij Frozen Yogi een ijsje te halen. Je kan hier een bakje vullen met verschillende smaken ijs en vervolgens met allerlei toppings afmaken. Het leuke is, je betaalt voor het gewicht. Niet te zware toppings nemen dus!

De komende drie dagen staan in het teken van de fysiotherapie. Ook ga ik maar weer eens sporten. Ik heb een luxe sportschool gevonden waar ik hoop ik een beetje mijn schema kan volgen. Maar nu eerst slapen, als dat lukt met al die blaffende straathonden hier! Selamat malam!

3 Responses to “First day at the office

  • Yvonne Huisman
    5 jaar ago

    Ha Daniel,

    Gaaf om je verhalen te lezen. Je bent al een beetje gesetteld zo te horen.
    Lekker genieten en vooral mooi werk leveren.

    Groeten uit een warm Nederland

  • Leuk om te lezen over je eerste ervaringen Daniël. Ik kan me voorstellen dat er veel op je af komt!
    Veel succes en groetjes, Marina

  • Nais maat! je schrijft lekker weg je zou van beroep moeten veranderen 🙂 we missen je maat op CaS maar niet getreurd in gedachte ben je erbij en proosten we op jou…geniet ervan daar!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *