Busy but beautiful

Mooi, na het schrijven van deze blog ben ik weer bij en schrijf ik mijn volgende pas aanstaande vrijdag of zaterdag. Ondanks dat ik het heerlijk vind om onze avonturen op te schrijven ben ik wel blij dat ik weer bij loop. De afgelopen weken heb ik elk vrij momentje besteed aan mijn blog, omdat ik anders te ver achter zou lopen en ik dan geen idee meer heb wat er allemaal is gebeurd. Ik ga proberen dit weer vol te houden zodat ik ook wat vrije momenten kan besteden aan andere leuke dingen, zoals met mijn drone op stap en het verdiepen in foto- en videografie. Geniet van het lezen!

4-11-2022

De vrijdagochtend begint voor ons weer lekker vroeg met een workoutje in de box. Na het ontbijten en de douche stappen we weer samen de auto in om een bezoekje te brengen aan de jongen met een flinke scoliose. Ze hebben thuis nieuwe bedden neergezet waardoor hij wat hoger ligt en moeder niet zo hoeft te bukken als ze hem in bed legt. Een tijdje geleden had ik een overleg met de arts over deze jongen en hebben we ingezet op een mogelijke inzet van dagbesteding bij het CDC. De brieven zijn zo goed als rond en het zou moeten lukken om hem daar te krijgen qua vervoer. Het zou voor deze jongen fijner zijn als de zorg voor moeder wat verlicht kan worden en zij eventueel weer kan gaan werken. Het wordt dan wel belangrijk dat hij een goede zitorthese krijgt, dus daar moeten we nog wel even achteraan bij Francine (de ergotherapeut die de rolstoelen regelt hier op het eiland). We nemen nog een laatste brief van moeder mee naar het CDC en gaan daar weer aan de slag met de kinderen van daar.

Eerst aan de slag met een meisje dat al een tijdje niet is geweest. Ze heeft een nogal ‘grumpy’ gezichtsuitdrukking en lijkt voortdurend opzoek te zijn naar harde prikkels. ze stompt haar duim in haar mond en botst met haar knieën tegen haar voetensteunen. Ze zit vrij goed in haar stoel dus daar doen we niet zoveel mee. Op het hoog-laag bed proberen we haar wat uit te lokken tot omrollen of reiken, maar er komt weinig reactie. Op een gegeven moment lijkt ze in slaap te vallen en brengen we haar terug naar de begeleiders. Ik pas een looprek aan van de jongen waar ik vorige week een rondje mee gelopen heb en Tess werkt met een andere jongen ook aan het omrollen, reiken en grijpen. Plots komt er een hele groep binnen met het afdelingshoofd. Ze lijken een rondleiding te krijgen en stellen ons wat vragen. Ze lijken oprecht geïnteresseerd te zijn in ons werk en hoe de dagbesteding werkt. Wanneer ze weer vertrekken gaan wij nog even met de Spaanstalige jongen aan de slag. We doen met hem hetzelfde als het meisje van vorige week die zo goed ging op het slingeren in het doek. Hij vind het fan-tas-tisch, zo mooi. Mas, mas, mas roept hij steeds en begint al met aftellen voordat wij op adem zijn gekomen. De glimlach van de jongen groeit en groeit. Waarschijnlijk iets wat weinig gebeurt hier. De begeleiders zijn super lief en er zijn heel wat mogelijkheden, maar Tess en ik hebben het idee dat dit niet allemaal helemaal benut wordt. Langzaam aan proberen we wat instructies te geven om te kijken of het activiteiten niveau ook wat verhoogd kan worden hier op het CDC. Leuk project! Op onze weg naar buiten worden we nog even aangesproken door de groep volwassenen en geven ze aan dat we de groetjes moeten doen aan Gijs (oprichter van de Micky’s Foundation), namens twee mensen van de directie van Sociale Zaken. Dat zullen we zeker doen!

Na het meisje, waar we de ochtend mee afsluiten, vertrekken we nog even naar Mauchi’s om te lunchen met een heerlijke sandwich en natuurlijk een smoothie. We hebben vanmiddag namelijk nog een afspraak bij de orthopedisch instrumentmaker. Tess is hier al eens geweest voor het aanpassen van een handspalk, maar heeft nog niet het hele gebouw gezien. We krijgen daarom een rondleiding en zien dat dit niet zomaar een bedrijfje is. Ze hebben eigenlijk alles wat je als instrumentmaker wilt hebben. Naaimachines, 3D-printers, gipskamers, paskamers, kantoren, een winkel, noem maar op. Het is gigantisch, echt mooi. Het enige wat misschien een klein beetje lijkt te missen is de echte echte expertise zoals in bijvoorbeeld Nederland. Ze vertellen ons dat ze bijvoorbeeld een afdruk laten maken van bijvoorbeeld een voet, dit opsturen naar Duitsland en dat ze daar de prothese maken. Ze krijgen dan een barcode vanuit Duitsland opgestuurd, die moeten ze scannen en de 3D-printer doet dan zijn werk. Zo hebben ze dus een passende prothese die eigenlijk door de deskundige vanuit Duitsland zijn gemaakt. Best bijzonder, maar wel supergaaf dat dat kan.

Na de rondleiding hebben we een overleg met de instrumentmaker en zijn assistent over een aantal kinderen. Maar waar het ons vooral omgaat is hoe ze de samenwerking vinden met de Micky’s Foundation. We krijgen wat feedback over hoe andere therapeuten het hebben gedaan en wat zij graag zouden willen zien. Zo komen we op wat punten die wij binnen de Foundation kunnen doorvoeren zodat zij niet de hele tijd dezelfde verhalen hoeven te vertellen of steeds hoeven uit te leggen waarom er toen voor dat beleid is gekozen. Ons doel is dus, net als heel veel dingen hier, om de samenwerking tussen ons en de instrumentmaker te optimaliseren voor nu en in de toekomst. Het to-do lijstje wordt weer uit de tas gehaald en de punten worden toegevoegd. Het zou wel lekker zijn als er ook weer eens punten vanaf zouden kunnen!

We racen snel naar huis, want we hebben ook nog een beeldbelafspraak staan met Gijs. Kunnen we gelijk de groetjes doen! We overleggen met hem over een aantal zaken die zijn geweest, die moeten veranderen en die nog komen gaan. Anderhalf uur later zit onze werkdag er op. Het is vijf uur en eindelijk weekend! Met de gedaan boodschappen, koken we met z’n alleen een lekker maaltje. Verder weet ik even niet meer wat we in de avond hebben gedaan, maar het zal vast heel chill zijn geweest :).

5-11-2022

De wekker gaat deze ochtend weer redelijk vroeg. Ik breng rond 08.30 mijn ouders en broer naar de haven. Mijn vader gaat een duik doen en mijn moeder en broer gaan op diezelfde plek lekker snorkelen. Er was niet genoeg plek op de boot om met meerdere mensen mee te gaan, maar dat vinden Tess en ik helemaal niet erg. Tess heeft namelijk zin om lekker te relaxen en ik ga naar de box voor een Competitors WOD. Ze hebben een nieuwe les waarbij er geen duidelijke training wordt gegeven, maar waarbij de deelnemers wat moeilijkere bewegingen en zwaardere gewichten gebruiken. De coaches doen zelf ook mee. Mooi dat lijkt me wel wat, lekker uitdagend!

Als ik thuis kom krijg ik van m’n broer een appje dat hij en mijn moeder weer van de boot zijn afgestapt met een kotsende smiley er bij. Waarschijnlijk toch iets teveel golfslag haha. Dat merk je natuurlijk veel minder als je dieper in de zee ligt. Als Tess en ik ons ding hebben gedaan vertrekken we naar de haven en zien ze over de boulevard wandelen. Niet veel later komt mijn vader weer van de boot af. We lopen met z’n alle nog even over de Amerikaanse Boulevard (lees: Disneyland). We genieten even van een koffietje bij Island Grind voordat we weer naar huis vertrekken. Inmiddels is het alweer een uurtje of vier en maken we ons klaar om helemaal naar het zuiden te rijden richting San Nicolaas. Er is dit weekend een Aruba Art Fair gaande en met de eerder mooie muurschilderingen die we hebben gezien in dat dorp zijn we wel benieuwd naar dit festivalletje.

Het straatje waar de Fair gaande is, is helemaal afgezet en via één ingang komen we in de wondere wereld van de kunst van Aruba. Op veel huizen zijn grote muurschilderingen gemaakt en in verschillende gebouwen zijn tentoonstellingen neergezet. Het ene kunstwerk mooier dan het ander. Ook vinden wij het ene echt kunst en het andere een te simpele manier om iets kunst te noemen. Zo is er een vrouw die wat verf op een doek pleurt en er dan overheen rolschaatst. Het is niet eens mooi met allerlei kleuren, maar goed wie ben ik. Blijkbaar kan je van alles doen, er een bordje met $300 dollar ophangen en dan is het kunst. Nou wij focussen ons wel op de echt mooie schilderijen (althans in onze ogen). Zo spreken we een kunstenares die in 2015 opgebrand was, al haar spullen heeft verkocht en vier jaar lang over de wereld heeft gedwaald. Daarbij heeft ze geleefd door haar kunst te verkopen voor eten en onderdak. Met die ervaring heeft ze verschillende nieuwe kunstwerken gemaakt die ze nu tentoonstelde. Echt mooi!

We beginnen een beetje honger te krijgen en nemen plaats in een lokaal restaurantje. De sfeer zit er lekker in met de steeldrum band buiten en de gezellige mensen binnen. Vlak voordat het hoofdgerecht wordt geserveerd stopt de muziek, wordt het donker en stil. Een grote stroomstoring (hoorde we later) legt in één keer het hele net van Aruba plat. De telefoons met zaklampen worden er al snel bij gepakt en nuttigen ons heerlijke lokale maaltje dan maar in het donker. Opzich wel lastig als je een hele vis moeten ontleden, maar het smaakte verrukkelijk. Na de laatste dansoptredens, want dat is ook kunst, vertrekken we weer terug richting het noorden. Nog even napraten over de dag en dan lekker het bedje weer in, ayo!

6-11-2022

De zondag, het weekend is alweer op de helft. Het weer zit niet helemaal mee de laatste twee dagen, maar we besluiten toch naar het strand te gaan. Het is tenslotte toch nog steeds 28 graden, alleen een beetje bewolkt. We gaan naar Magel Halto, een uitstekende snorkelstek met een stukje zand. Bij aankomst zien we dat we niet de enige zijn en is het even zoeken naar een plekje in de schaduw. De zon is inmiddels een beetje doorgebroken en met deze temperaturen is schaduw toch wel erg fijn. Na het settelen en insmeren duiken we met z’n alle het water in. We zien veel, vissen, koraal, zee-egels, waterplanten, maar helaas geen schildpadden. Het is wel de eerste plek waar ik van zeg ‘oh, mooi zo met al die verschillende vissen’.

De wolken beginnen weer een beetje samen te trekken, het wordt wat kouder in het water en de golven nemen toe. We gaan er lekker uit en spellen met z’n alle gezellig een spelletje. Halverwege begint het een klein beetje te druppelen. Snel afspelen en hup naar de auto. Terug in het appartement maken we een lekker avondmaaltje, even lekker douchen en kijken Tess en ik een aflevering van Expeditie Robinson. Mijn vader de computer genius heeft het voor elkaar gekregen dat we weer Videoland kunnen kijken. Masha Danki Papi! We lopen nogal achter dus kijken in bed verder tot de batterij van mijn laptop uitvalt. Dan maar lekker slapen en later verder kijken. Welterusten!

7-11-2022

Er staat voor mij weer een druk dagje in de agenda. Tess ziet vandaag weinig kinderen, maar besteed weer een hoop tijd aan de administratie en het uitzoek werk. Het lijkt misschien soms dat we weinig afspraken hebben, maar geloof me de dagen zitten goed gevuld van een uur of 08.00 tot een uur of 16.00.

Ik rijd naar de eerste twee mannen waarbij we weer het lopen en de balans oefenen. Bij het Chinese jongetje probeer ik een het over een stok heen stappen uit. Ik leg twee hockeysticks op de grond en doe voor wat de bedoeling is. Hij doet mij prima na! Een aantal keer heen en weer gaat het super goed. Wanneer ik blijf staan en hem het parcours alleen laat doen loopt hij richting de hockeystick en blijft netjes staan wachten. Oh, haha, dat is wel weer bijzonder. Na een beetje aanmoediging stapt hij toch over de stokken en completeert de puzzel die we maken. Het is een best slim jongetje vind ik, althans in onze kaders. Misschien moeten we langzaam aan eens gaan polsen of we iets moeten met school of opvang. De ouders begrijpen het allemaal niet zo goed, maar wie weet zet het zoden aan de dijk.

Bij de eerste baby (van Monique) aangekomen kom ik erachter dat hij nog ligt te slapen en de oppas wil hem liever niet wakker maken. Tja, dat krijg je he met die jonkies. Dan volgende keer maar weer. Als ik weer naar buiten loop zie ik dat het volgende meisje niet op school is en ik dus niet langs hoef te komen. Mooi, dan kan ik even naar de Urban Coffee Lounge. Een relaxe werkplek waar Liv een keer over vertelde, maar door verbouwingen waren ze tijdelijk niet open. Via de ingang van het pensioengebouw kom ik in een setting waar helemaal niemand zit. Ik kan wel een koffietje rijgen, maar ze zijn nog niet up and running. Nou ja, ik neem wel even een cappuchinootje en werk mijn telefoon even bij. Die is na de back-up weer helemaal verpest. Na een klein uurtje vertrek ik weer, maar wordt ik geappt door een moeder dat haar zoon ziekjes is. Nou mooi is dat, ik lekker verkondigen dat dat rooster goed is geregeld, zegt iedereen af. Maar ja ziek zijn doe je niks aan he. Nou ja ik moet straks toch naar het zuiden dus dan rij ik wel even langs Mauchi’s. Ik heb als doel gesteld om de hele lijst aan smoothies een keer te hebben geproefd. De Key Lime Pie is aan de beurt en smaakt heerlijk, zoet, maar heerlijk.

Bij de eerste kandidaat van de middag stel ik de nieuwe loopwagen in die ik vrijdag van het CDC heb meegenomen. Eentje die veel beter past bij het ietwat gezette jongetje. De oude loopwagen prop ik weer in de auto en rijd langs de laatste twee kindjes. Vervolgens weer door naar het appartement waar ik een hard werkende dame aantref. Even kroelen want door de drukte van werk, maar ook het bezoek zijn er maar weinig momenten dat we even de rust hebben om lekker met elkaar te praten en te knuffelen. Ietwat later komen mijn ouders weer thuis. Zij hebben een tripje gemaakt naar de vuurtoren en nog wat andere dingen (ik weet het even niet meer zo goed haha). Op het moment dat ze binnen stappen begint het keihard te plenzen en zegt mijn moeder ‘ik heb altijd de neiging om te dansen in de warme regen’. Nadat we nog even verder praten zegt ze opeens ‘Jullie kunnen me wat ik doe het gewoon!’. Ze stapt naar buiten, handjes in de lucht, zo blij als een kind. M’n vader komt er bij en springen als twee peutertjes door de plassen. Haha mooi dit, heerlijk in hun element!

Tess en ik gaan ’s middags nog even naar de box. Gelukkig is de regen net voorbij en werken we een lekkere workout af. Als we thuis komen heeft nog niemand een idee wat we gaan eten en hebben we vrij weinig in huis. M’n broer eet niet mee, want die zit ergens vrouwen te versieren ;). Dan maken wij maar even makkelijk pannenkoeken. Het avondje besteden we weer lekker in het appartement, want wij gaan morgen weer de hort op!