Taking some time off

De vorige blog bevatte 2741 woorden en ging over twee dagen. Het aankomende verhaal bevat 1886 woorden en gaat over de afgelopen vijf dagen. We hebben even wat vrije tijd genomen, even een stapje terug, even een break, want de trein rijdt al twee weken en is naar ons idee alleen nog maar de stationnetjes ‘shitload-aan-informatie’ en ‘chaos-zonder-orde’ gepasseerd.

8-10-2022

Als je de titel leest zou je denken, uitslapen! Maar nee uitslapen zit er niet echt in hier . Iets met een natuurlijke wekker, warmte en licht. Maar dat geeft niet want we hebben weer een workoutje gepland in de box. We dachten allebei lekker vroeg om negen uur te gaan in verband met de warmte, maar als we aankomen is het al 31 graden. Al met al werken we een lekker training af en sluiten af met een team workout. Tess en ik zijn samen en knallen er op los! Herinneren jullie het watervalletje in Bali nog? Onze lichamen produceren op z’n minst even veel water. Helaas krijg je er hier geen lekker eten, lekkere koffie of een mooi uitzicht bij. Hoewel dat laatste is niet helemaal waar als ik zo naar mijn trainingsmaatje kijk 😉

Bij thuiskomst bouwen we weer een lekker havermout mugcake. Echt een aanrader voor een lekker en gezond ontbijt. Daarna lekker douchen en bij komen met wel echte koffie. Ik heb namelijk lekker mijn eigen koffiespulletjes meegenomen. Dus afwegen, malen, water koken, af laten koelen, schenken, roeren, pressen en voilá, koffie! Verder rommelen we nog wat in huis, leggen de allerlaatste hand aan ons structuur rooster (die nu helemaal moet kloppen) en maken ons klaar voor ons eerste feestje op het eiland.

Rond half vijf verzamelen we op het strand met een mannetje of vijf-en-twintig. Allemaal bekende en mensen via via van Nick en zijn kornuiten. In een klein motorbootje worden we naar een catamaran gevaren. Naast onze groep stappen er ook nog een stuk of 6 iet wat oudere senioren aan boord. De tocht met de naam sunset-trip gaat van start. Al snel gaat de muziek aan en roept de kapitein van het schip dat de bar is geopend. Onbeperkt drinken is de mogelijkheid en er zouden wat snacks bij zitten. We gaan, maar aan de rum cola. Althans op de fles van de rum staat ook met viltstift ‘Gin’ geschreven. Dus wat het nou precies is geen idee, maar het smaakt goed. De hoeveelheden vloeien in Geert zijn mate (lees: de helft rum, de helft cola). Helaas is er van de zon’s ondergang weinig te zien vanwege de bewolking. Hoewel ik verwacht had dat de seniortjes na een paar drankjes ondersteboven op het dek zouden rondhupsen, zitten ze nog steeds met een stoïcijnse blik op het zelfde bankje. Zouden ze echt gedacht hebben dat het een romantisch sunset boottochtje zou zijn?

Eenmaal terug op het strand besluit de groep nog door te lopen naar Bugalou, een café/restaurant op de pier. We bestellen nog even wat te eten aangezien de snack op de boot een klein stukje wrap met kipsalade was. En sommige van jullie weten wat er met Tess a.k.a. tamagochi gebeurd als ze niet eet…. Terwijl wij aan de nacho’s en wat kipwings zitten, wordt er een dj-achtige karaoke set opgebouwd en begint een Arubaans mannetje wat plaatjes te draaien. Een uurtje later staat iedereen los te gaan op de dansvloer en genieten we even met volle teugen van de vrijheid. Met vermoeide benen en een lach op ons gezicht keren we weer huiswaarts en zoeken ons bedje op. Night night!

9-10-2022

Goedemorgen liefje! Huh… wat zeg je? Goedemorgen! Oh hee goedemorgen schat. Oh heerlijk het is tien uur. Lekker uitgeslapen! Vandaag doen we alles echt even heel tranquilo. Geen haast, alles poco poco. Lekker rustig ontbijten, rustig douchen, beetje blog schrijven etc. Tess ontdekt nog een paar kokosnoten in de tuin. Ze zijn niet heel groot, maar we horen wel dat er wat in zit. Die gaan we later een keertje openen, misschien lekker voor de smoothie of de mugcake. Voor we het weten is het vier uur ’s middags en vertrekken we naar het strand. We hadden eigenlijk afgesproken met André om te gaan spikeballen, maar die heeft helaas afgezegd. We rijden richting Surfside Beach en ontmoeten daar Nick en Simay. We spelen een spelletje, dat Tessa wint door het klavertje vier te voltooien, en drinken een lekker drankje. Daarna gaan we even om het hoekje kijken aangezien hier het hele weekend al de Sterkste-man-van-Aruba-competitie wordt gehouden. Beren van kerels smijten gewichten heen en weer waar je u tegen zegt. Begeleid door de korps marinier werken ze een event af. Best leuk om te zien, maar het duurt allemaal een beetje lang. We besluiten om hier even een pizza’tje te eten en weer richting huis te vertrekken. We kijken samen nog een afleveringetje van Expeditie Robinson en vertrekken weer richting ons bedje. Tik ‘m aan Tessie, lekker rustig aan gedaan, goed van ons!

10-10-2022

Deze morgen start weer wat vroeger. Ik moet om 09.00 uur bij mijn eerste kind zijn aan huis. Tess vertrekt iets eerder, maar heeft vandaag maar twee kindjes die gelukkig ook nog eens op dezelfde opvang zitten. Rond een uur of 10.00 uur is ze weer terug en treft mij nog steeds aan achter de keukentafel. Huh? Wat doe jij nou hier? Mijn eerste drie afspraken hebben afgezegd waardoor ik nu pas om 12.00 uur bij het eerste kindje moet zijn. Samen werken we nog aan wat plannen voordat ik vertrek. Bij de drie kindjes die ik vandaag zie is het vooral een kwestie van hulpmiddelen instellen zoals loopwagens en statafels. Met het laatste meisje oefen ik nog, zoals eerder afgesproken, het traplopen, maar dat gaat eigenlijk hartstikke goed. Ze wilt er nog wat zekerder in worden dus daar gaan we verder aan werken. Niet zoveel interessants vandaag, maar voor ons wel echt even lekker zo’n stoptrein in plaats van de hoge snelheidslijn.

11-10-2022

Goodmorning sunshine! Na een goede nacht staan we redelijk vrolijk op, althans ik. Tess heeft bar slecht geslapen vanwege herrie op het dak. Het leek wel als of er twee leguanen een worstelkampioenschap af aan het werken waren. Tess is een lichte slaper en wordt soms al wakker als ik ’te hard’ omdraai. Gelukkig heeft ze een redelijk korte dag en kan ze een beetje bijkomen vanmiddag.

Ik stap de auto in, waar de teller een temperatuur aangeeft van 37 graden. Pfoe, snel de airco aan. Onze huurauto’s worden gesponsord door verhuurbedrijf Hertz. Dit bedrijf sponsort al 26 projecten (x 3 maanden) lang twee huurauto’s aan de stichting. Dat is toch baas! Deze ochtend ga ik langs twee scholen en staat vooral ook even in het teken van het ontmoeten van de leerkrachten en directeuren. Daarna nog even snel aan de slag met de kids. Op de Emmaschool, meer in het oosten van Aruba, doet de airco het al heel lang niet meer en daarom zijn de kinderen om 11.00 al vrij. Het is dan niet meer uit te houden daar! De gymzaal, waar ik met een meisje aan het werk ben voor haar scoliose, is bloedje heet vandaag. We houden het kort en ik vertrek weer naar huis. Thuis lunchen Tess en ik samen voordat ik nog even vertrek naar de laatste twee kids van vandaag.

Aangekomen bij het eerste meisje van de middag, hoor ik van moeder dat haar nieuwe spalken nog steeds niet klaar zijn. Dit meisje heeft een verlamming in haar benen en gebruikt KEVO’s (Knie-Enkel-Voet-Orthese) om te kunnen staan en lopen. Begin van dat jaar is de passing van deze nieuwe spalken geweest en ze zouden nu bijna klaar moeten zijn. Tien maanden later… Je kan zelf wel bedenken dat er een grote kans is dat ook deze niet meer voldoen aan de gestelde eisen van destijds. We oefenen dan maar even zonder spalken aan de hulpvraag, de trap op en af gaan. Er is een hele smalle, spiraal vormige trap waarbij de treden elkaar deels overlappen midden in de woonkamer. In principe lukt het haar om zittend naar boven en naar beneden te bewegen, maar op driekwart van de hoogte vind ze het te spannend worden. Nu is het dus zo dat moeder haar soms ’s middags naar boven brengt en ze daar heel de middag zit tot ze naar bed gaat, omdat moeder moet gaan werken en niemand anders haar naar benden kan tillen. Nou dit is wel een belangrijk doel waar we aan moeten werken!
Door naar de laatste kandidaat van vandaag. Het is een jongen die vooral veel op bed ligt en Tessa en ik op vrijdag ook samen zien. Ik leg de moeder het belang van houdinsgwisselingen uit en vraag haar nogmaals de arts te contacten over vervolg stappen. Er schijnen afspraken te worden gemaakt over onderzoek in Nederland of Colombia. Tot die tijd kunnen we even niks. Hij staat on-hold voor de dagbesteding (CDC) tot we meer duidelijkheid hebben. Hopen dat dit niet zo lang duurt als de spalken van hierboven…

Dan zit de dag er alweer op. Thuis wordt ik nog begroet door een paar gezellige kereltjes die ik toch streng toespreek dat ze niet zoveel herrie moeten maken vanavond!! Hopen dat ze luisteren…

12-10-2022

Wat had ik nou gezegd??? Ze beginnen toch wat minder leuk te worden die dinosauriërs van het Caribisch gebied. Wist je trouwens dat de letterlijke vertaling van dinosaurus ‘verschrikkelijke hagedis’ is. Nou vraag het maar aan Tess, die zegt waarschijnlijk volmondig ja op de vraag: zijn leguanen een soort dino’s? De dag begint dus vroeg, maar deze keer is het voor mij een korte dag. Alleen een bezoekje aan een kinderdagverblijf waar ik een meisje met het syndroom van Down probeer uit te lokken tot staan en lopen. Dit is wat moeilijker dan ik dacht aangezien ze een behoorlijk eigen willetje heeft. Toch lukt het af en toe en begin ik steeds meer te begrijpen waar zij op aan slaat. Hier kunnen we dus wel wat mee!

Op de weg terug naar huis rij ik voor de zoveelste keer langs de Dunkin’ Donuts en besluit deze keer iets lekkers mee te nemen voor ons. Ik zet een lekker bakje koffie en kruip achter mijn laptop met een heerlijke karamel donut. Ik ga aan de slag met het overzicht dat ik gister van Monique heb gekregen. Zij gaat naar Nederland en heeft mij gevraagd een aantal van haar kinderen over te nemen. Ik moet wel even gaan schuiven en puzzelen of dat allemaal gaat passen in mijn ‘normaal’ toch best drukke rooster, maar dat komt vast goed.
Na ongeveer twee uurtjes hoor ik de schuif deur van het appartement open gaan en zie ik een vrolijk gezichtje naar binnen loeren. Dan zie ik de glimlach veranderen in een wat ondeugend grinnikje en vraag ‘wat voer jij in je schild?’. Zoals sommige van jullie weten is Tess verzot op roomijs en zegt ze bij elke ijskraam die we tegenkomen oh lekker! Ze heeft zelfs vroeger zelf bij een ijssalon gewerkt. Langzaam stapt ze naar binnen en tovert  een 3,78 liter plastic bak met overheerlijke choco-karamel achtige zoetigheid achter haar rug vandaan. Haha zij moet hetzelfde gedacht hebben vandaag, we hadden het verdiend!

Na het avondeten scoopen we de eerste twee bolletjes uit het vat. Heerlijk smullend op de bank kijken we nog een aflevering expeditie robinson en vertrekken vrolijk naar ons bedje. Hopen dat onze huisdino’s ook een goede dag hebben gehad!